Ruize-rijmen

[p. 156]

11.

Pat zou van zijn grootje erven;

Dat kwam Patrik goed te pas,

Hij kreeg alles bij d'r sterven,

‘Als hij vriendlijk voor ze was.’

Eens zat grootje voor de ruiten,

Peinzend over dood en graf;

Pat passeert toevallig buiten,

Kijkt, maar neemt zijn hoed niet af.

‘Man, daar zal je nog voor boeten!’

Zei een vriend. Maar Pat zei: ‘Zot!

Waarom zou ik grootje groeten,

Die zoo doof is als een pot?"