Mastreechter versjes en leedsjes (onder ps. P.C.d.B.)



[pagina 20]
De berreg Iech loos van et cemintfabrik En vònt et toen zoe erreg, Tot iech mer gaw ins loere göng Nao de Sint Pietersberreg. Iech gaof mien ouge dao de kos En moos toen konstateere: Ze zien dee knabbel melleger Dao gans aon 't likideere. Ze vreutele den hielen daag Al aon de sjoenste plekke En de natuurbewondereers Versliete hun veur gekke. Iech zaog te tròppe wèrreklui Aon de fabrikke bouwe En andere mèt weegelkes Weer nao de sjepe sjouwe. En op te punt dao steit te ruïen, Get hiel aw mör mèt sjäöre; Heij zeen iech nog ins mèttertied 'n Ongelök gebäöre. En weijer lik et boetegood In greun en witte kleure; Al maakde mennigein failliet, Me kòs et weer verheure.
[pagina 21]
En alles is tao wöndersjoen Veur eeder, dee geit kieke; Mer es Mastreech tao wèrrek vind, Dan moot mer alles wieke. En is de berreg gans eweg, Dan zal de raod wel wete, Boe heer die Noorder étrangees Hun bootram op liet ete. Of moote veer soms veur die lui, Die d'industrie vermaore, Noe die weer get riskeere geit, De berreg soms bewaore???