Sjöddeköl. Rijmelkes in 't Mastreechs

[p. 50]

't Tramhuiske

Op 't Vriethof stoont 'n huiske
op 't heukske vaan de Staat,
boe me altied lui kôs vinde,
's mörgens vreug, en 's aovens laat.

Es 'n sjoor dèks dees of gene
door d'n daag 'ns euverveel,
kôs heer dao z'n touvlöch zeuke
tot 't op mèt reg'ne heel.

En dao späölde zoe de kinder
nao de sjaoltied auch 'ns geer,
noe en daan zat ziech wel eine
daovaan in 'n heukske neer.

Auch de hun lufde hun puutsje
wel 'ns op, oongesjeneerd,
daorum waos de loch, da's logies,
miestal flink geparfumeerd.

De aw mennekes en vruikes
hadde dao 't mieste praots,
't'waor veur hun bij vochtig weerke
dao de konversasieplaots.

En es 's nachts dèks 'ne zate
sjeigelend nao binne leep,
kôs heer dao ze bèdsje vinde,
op de benk heer röstig sleep.

[p. 51]

 

En veural eus errem deenders

 

höbbe vreiselek 't smoor,

 

want die brochte mèt e piepke

 

stiekum dao de nachdeens door.

 

 

 

Meh noe is 't aofgebroke,

 

in e nuit me sjuile kint,

 

wat hiel klein is en gans ope,

 

boe me nog gein baank in vint.