|
| |
| |
| |
Ramp en misdaad
Geer kint wel dat book, of höb ins gehuurd
dat stökske historie vaan Treech,
dee strijd veur gelouf, veur vrijheid en rech,
en wat vreemde mach heij toen deeg.
D'n awwe walmoer, wie heer in de stad
op inkele punte nog steit,
dee zouw, es heer kôs, vertèlle aon us
vaan daog vaan hiel heftige strijd.
Heer zouw es 'r kôs, ouch zègke aon us:
eur veurvajers vochte mèt mood
en gaove veur stad, veur vrijheid, gelouf,
hun riekdom, hun krach en hun blood.
Tot ederein toch dee optrok nao Treech,
't'zij Hollender, Spanjaard of Pruus,
en daan eus aw stad belegere wouw
oontfaange woort heij mèt de vuus.
Tot heer jao oontheel de naome vaan hun
die vele veur Treech, hunne sjat,
en daan mèt hun blood al sjreef hunne naom
in't heldebook heij vaan hun stad.
Tot ederein ouch dee us euverwon
us plunderde, en eus vrijheid oontnaom,
't hoegste vaan errem en riek.
Dat kinder vaan Treech, 't'zij priester of leek,
vermaord, of de stad oetgezat,
allein mer umtot me oet alle z'n mach,
z'ch tege 't oonrech verzat.
| |
| |
Meh ederskier ouch, stoont Treech opnui op,
zoedèks al de iewelaank door,
herstèlde daan gaw mèt zie gif en zie blood
weer alles toch wat 't verloor.
En edere kier nao tije vaan lijd,
daan wapperde weer euze vlag,
en sjitterde weer, 't wit en 't roed,
es teike vaan krach en vaan mach.
En straolde de staar, 't waope vaan Treech
opnui daan häör zèllever leech;
besjerremp nog trouw door ingelehand;
Mastreech dat waor daan weer Mastreech.
Geer helde vaan Treech, eus dinke geit trök
nao uuch weer, nao uuch allemaol,
die gaove hun good, hun krach en hun blood
veur stad, veur gelouf en veur taol.
Auch noe is 't dèks es huurt me uuch nog,
daan zingk geer dat hiel bekind dink;
es of daan veur us, es oproop tot strijd
't iewelaank volleksleed klink:
Mastreech de blijfs vrij.
veur Dien stad aon de Maos.
Sint Servaos, veur de Maos,
| |
| |
Eus Mastreech moot veuroet,
al wat vreemp is moot droet,
wat vreemp is blijf droet.
En wie is 't noe? L'histoire se répète,
veer make 't-zellefde mèt,
meh zjus wie altied, ouch noe weer oontsteit
e krachtig en sterrek verzèt.
De helde vaan toen, zien 't veurbeeld veur us,
vaan leefde veur stad en veur taol,
kom laote veer ouch, mèt hart en mèt ziel,
us geve veur Treech, allemaol.
Daan zal binnekort de staar vaan de stad
weer sjijne häör zèllever leech,
't wit en 't roed dat wappert weer trots;
Mastreech, zal daan zien weer Mastreech.
Duitse bezètting '40-'44.
|
|
Auteursrecht onbekend