Liederen van droom en daad

[p. 59]

Voor Fritz Francken

Zoo dragen we in ons dichterwapen,
Uit 't land van liefde en haat en dood,
Schoon lijk een krans om bleeke slapen,
De sporen van 't verraadrig lood.

Zoo brak, toen we in het duister vielen
En 't kostbaar bloed zijn weg verliet,
Uit de aarde van ona darst'ge zielen
De bronne van een rijker lied.

Zoo stijgt voortaan uit dubble kele,
Eenzelfde zuivre zang omhoog;
Zoo ruischt op eensgestemde veêlen
Het trillen van eenzelfden boog.