Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers

Liedt vanden Nijdt.

Stemme: Van de à la mode broecken. (ofte) Carolus jonck van jaeren.

Wier dit Liedt leest, of sal singhen,

Kan sijn vonnis niet ontspringhen.

Ick moet immers beklaghen,
Dat nu in onse daghen
Den Nijdt, den vreeden Nijt
Soo veel teere herten bijt:
Den Nijdt die kan door kerven,
Den Nijdt kan doen bederven
Het suyver herte bloedt,
Dat ons leven voeden moet.

2. Nijdt doet suchten en beven,

En Nijdt verkort het leven:
Den schroomelijcken Nijt
Beneemt rust en appetijt:
Den Nijdt baert quaet begheeren,
Nijdt doet lieghen en sweeren,
Nijdt stelt de ziel in noodt,
Den Nijdt doet de liefde doodt.

3. Die van Nijdt zijn beseten,

Haer eyghen vleesch in eten:
Daer den Nijdt maer en raeckt,

[p. 60]

 

Den mensch droog en magher maeckt

 

En siet van alle zijden

 

Verjonnen en benijden

 

Heeft nu de overhandt,

 

’t Is in yders hert gheplant.

 

4. Wie magh sonder Nijdt wesen?

 

Noch ghy, noch dien, noch desen;

 

Dan voelt eens in u hert,

 

Of u somtijdts niet en smert?

 

Het smert u maer te seere,

 

Dat dees of dien wat eere,

 

Of voor-deel wordt ghedaen,

 

Soo ghy u laet vooren-staen.

 

5. Soo wy elck hooren spreken,

 

Al heeft elck dees ghebreken,

 

Elck is ghebenedijdt,

 

Elck seght ick ben sonder Nijdt,

 

De liefde sal haer branden,

 

Elck bidt voor sijn vyanden;

 

Maer jae, ick segg’ den Nijdt

 

Levert elck mensch volle strijdt.

 

Zijt vry de de ghene die ghy zijt,

 

Ghy zijt soo selden sonder Nijt;

 

Dan die hier sonder Nijden leeft,

 

Den Hemel in sijn handt schier heeft.