De pelgrimagie van het kindeken Jesus

§. II.
Gheestelycken Dagh:

WEl aen devote Ziel' hier heb ick u bewesen
Den Nachtegaelschen aert, in welcken ghy kont lesen,

Een wonder soete saeck, tot troost van u gemoet,

Tot geestelyck vermaeck, dat Jesus liefde voet.

Met desen Vogel dan gelyckenisse maecken,
Is leven deugdelijck, en in Godts liefde blaeken.

Daerom een ziel' die staeg in Jesus liefde brant;

Die singht een Liedt seer soet, van't Hemelsch Vaderlant;

En op dat sy wel mocht hier in ghestadigh blyven,
Een geestelycke dag die wil ick haer beschryven;

Om met den Nachtegael te singhen Godes lof,

Oft wel gelyckerwys, nu doet het Hemels-hof,

De uren van dien dagh, zy menigh weldaeden,
Die Godt ons heeft gedaen, door wondere genaeden,

[p. 580]

 

In 't kricken van den dag, den mensch geschapen is,

 

En op den Prime-tyt, Godt mensch gheworden is,

 

De Tertien bewyst den tyt van Jesus leven.

 

Ter Middag, ofte Sext', wiert hy aen't Cruys geheven.

 

Ontrent der Nonen tyt, geeft Jesus synen geest.

 

Te Vespers in het graf, rust hy van dit tempeest.

 

Dien geestelycken dagh, dus mediteert gezyden,

 

Een seer devote ziel' op sijn diversche tijden,

 

En klimt stracx op den Boom van het Cruys bloedigh roodt,

 

Waer sy door liefde sterft een geestelycke doodt.