De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XII. Capittel.
Jesus wort beschuldigt voor Pilatus, bespot voor Herodes, ende gestelt achter Barrabas eenen moordenaer.

DEn^(a) morgenstont aengecomen zynde, soo is den raet der Joodsche Priesters, Ouderlingen, ende Schrift-geleerde wederom vergaedert, ende hebben raet geslagen hoe sy Jesus souden doen sterven, want de macht van hooge Justitie te doen, was alleenelyk by den Stadthouder des Keysers van Roomen^(b) sy hebben dan Jesum doen binden met de handen op den rugge, seggende: Komt met ons gy moordenaer, komt naer den rechter stoel: heden zullen uwe tooveryen een eynde hebben, nu sal men sien uwe wysheyt. Ende soo zyn sy met hem gegaen naer Pilatus den President, oft Stadthouder des Keysers, ende hy volgde hun als eenen misdadigen, daer hy nochtans was het alderonnooselste Lam. Ondertusschen syne

(a) Matth. 17. Marc. 15.

(b) S. Bonav. Medit: vit. Chr. cap. 67.

[p. 473]

Moeder, met Joannes, en d'andere Vrouwen, zyn, s'morgens vroeg uyt gegaen, ende hebben hem ontmoet op de straete, ende siende hem soo miserabelyk gestelt, ende soo schandelyk van soo groote menigte leyden, syn vervult geweest met een onuytsprekelyke droefheyt. Het gesicht van weder zyden ontstack elckanders herte met het sweert der droefheyt. Want den Heere leet grooten hert-sweir uyt medelyden dat hy hadde met de syne, namentlyck syne Moeder: om dat hy wel wiste dat sy om synen t'wille bedroeft waeren tot 'er doodt. Let dan wel aendachtelyk op al het gene hier geseyt wort, want het seer bewegelycke saecken zyn.

Hy wort dan geleyt naer Pilatus, ende die Vrouwen volgen van achter van verre, om dat sy door de menigte des volks, ontrent hem niet geraeken en konden. Jesus wort geleyt in de Rechter zale,^(a) ende de superstitieuse Princen der Priesters blyven buyten, vreesende besmet te worden. Pilatus dan buyten gaende, heeft hun gevraegt wat beschuldinge sy hadden tegen dien mensch? Sy seyden; wy hebben hem bevonden verleydende ons volk, ende verbiedende het tribuyt te geven aen den Keyser, ende hem uyt gevende voor Christus, ende Konink der Joden. Pilatus binnen gaende, ende het eerste poinct der beschuldinge luttel achtende, ende wel wetende dat het tweede valsch was, heeft Jesus alleenelyk onder vraegt op het derde, te weten oft hy Konink der Joden was? Jesus antwoorde: Myn Ryk en is van deser werelt niet. Pilatus wederom buyten gaende, heeft tot de Princen, ende het volk geseyt: Ik en vinde in desen mensch geen schult. Maer sy begonsten seer te roepen, seggende: hy verleyt ons volk, ende stellet al in roeren, beginnende van Galileën, tot hier toe. Pi-

(a) Luc. 23. Joan. 11.

[p. 474]

latus verstaende dat Jesus van Galilea was, welcke Provincie onder het gebiet van Herodes was, die alsdan ook te Jerusalem was gecomen om den Paesschen te vieren, soo heeft hy Jesus tot hem gesonden, hopende dat hy synen ondersaet, die onnoosel was, verlossen soude uyt de handen der Joden: want hy wiste wel dat sy hem door nyt gelevert hadden. Den Koninck Herodes siende Jesus, is seer verblyt geweest: want hy van over menighen tyt hem hadde gewenscht te sien, om dat hy vele van hem gehoort hadde, ende hoopte dat hy eenighe Mirakels in syne tegenwoordigheyt soude doen. Hy heeft hem dan veel gevraegt: Maer Jesus en gaf hem geen antwoorde. Daer en-tusschen stonden tegen hem de Princen der Priesteren, ende Schrift-geleerde hem geduerigh beschuldighende. Herodes dan siende dat hy noch Mirakel, noch woort van hem krygen en konde, heeft hem veracht met alle syne Hovelingen, ende hem achtende als eenen sot, heeft, om hem te doen bespotten hem een wit kleet doen aendoen, ende heeft hem soo weder gesonden naer Pilatus. Aldus 't H. Evangelie.

Siet (segt S. Bonaventura)^[a] hoe dat onsen Saligmaeker nu niet alleen geacht en wort voor eenen misdadigen, maer oock voor eenen sot, ende voor soodanig van een jegelyk bespot, 't welk hy seer patientelyk verdraegt. Aensiet hem nu als hy geleyt wort, hoe hy met nedergeboogde hoofde, ende met schaemte gaet, zynde naer geloopen van het gespuys des volks, die roepen, huylen, lacchen, spotten, verwyten, ende werpen hem met steenen, ende vuyligheyt van de straeten. Siet ook de Moeder, ende sommige Discipels, die hem van verre sien, ende volgen met onuytsprekelyke droefheyt.

[a] Medit. vitae Chr. 75.

[p. 475]

Zynde dan wedergekeert by Pilatus, soo hebben die honden met groote stoutigheyt ende hartneckigheyt hunne beschuldingen tegen Jesus vervolgt, hem heyschende ter doodt. Maer Pilatus geen reden vindende om hem te doen sterven, socht alle middelen om hem te verlossen.

^(a)Hy seyde dan tot de Princen der Priesteren; ende al het volk: Gy hebt my hier desen mensch gebrocht, al oft hy het volck verleyden, ende siet als ik hem voor u allen ondervraege, ik en vinde in hem geen schult, in het gene hy van u beschuldigt wort. Noch Herodes ook: want ick heb u tot hem gesonden, ende siet daer en is niet tegen hem gedaen, dat bewyst hem de doodt schuldig te wesen.

^(b)Ende het was de gewoonte dat den President eenen gevangen verloste op den eersten Paeschdag, sulken als 't volk vragen soude. Pilatus dan willende Jesum verlossen, gaf hun te kiesen een van twee, te weten Jesus of Barrabas, hopende dat sy Jesus souden verkiesen: want Barrabas was eenen grooten moordenaer, die de Stadt in roeren gestelt hadde, ende in den oproer eenen doodt-slag gedaen. Maer de opperste Priesters hebben het gemeen volk opgehitst tegen Jesus, ende opgestookt dat sy Barrabas souden kiesen. Sy riepen dan al overhoop: doet desen uyt onse oogen, ende geeft ons Barrabas. Pilatus sprak wederom, willende Jesum verlossen, ende seyde wat sal ik dan met Jesus doen, die geseyt wort Christus! Maer sy overriepen hem, seggende: Cruyst hem Cruyst hem. Pilatus seyde voor de derde reyse: Wat heeft hy misdaen? Ik en vinde geen reden om hem te dooden. Maer sy riepen noch meer Cruyst hem. Pilatus dan siende dat hy niet en voorderde, ende dat het volck op-

(a) Luc. 23.

(b) Matth. 27. Marc. 15.

[p. 476]

roerig wiert, heeft voor al het volk syne handen gewasschen, seggende: Ick ben onnoosel van het Bloet van desen rechtveerdigen, de schult is op u-lieden. Doen antwoort al het volk, seggende: Sy bloet sy op ons, ende op onse kinders. Pilatus heeft hun dan Barrabas gegeven, ende Jesum doen geesselen. Dit verhaelt ons 't H. Evangelie.

O Godtminnende ziele, gaet het niet in u herte dat den lieffelycken Jesus soo versteken wort? Kont gy wel lyden dat dien soeten Engel soo gehaet wort? Is het u niet bitter om sien dat dien onnooselen bloedt gestelt wort achter eenen moordenaer? Och wat een injurie is dit gedaen aen den Autheur des Levens! Hy heeft hun sieken genesen, ende hun dooden verwekt, en sy verkiesen voor hem eenen oproerder ende doodt slager, op dat hy noch meer doodt slagen doen soude. Siet eens in welcke verblintheyt die nydige Joden, door hunnen helschen haet, tegen den onnooselen Jesus gevallen zyn. Siet nochtans wel toe, dat dusdanige verbintheyt in u niet gevonden en wort. Want den Apostel seght: Is 't dat gy leeft naer den vleesche, soekende alle sinnelyke genoegten, gy sult sterven: maer is 't dat gy met den geest de wercken des vleesch versterft, gy sult leven. Soo dickwils dan als gy de genegentheydt dese vleesch, ende der sinnen stelt voor de geestelyke oeffeningen, soo dickwils verkiest gy de doodt voor het leven, ende Barrabas voor Christus. Desgelyks, soo dikwils als gy met eenige werken meer soekt de menschen te behaegen als Godt, soo dickwils stelt gy Barrabas voor Christus.

Maer siet eens, ô ziele, met aendagtigheyt, hoe den sachtmoedigen Jesus gekoort ende gebonden staet voor Pilatus, met nedergeslagen oogen, als eenen dief ofte moordenaer. Och Godt! hoe staet

[p. 477]

gy daer voor u schepsel! O Konink der Koningen, ende Heer der Heeren, hoe staet gy daer voor uwen knecht, jae eenen dienaer ende slaeve des duyvels. Siet oock met verbaestheyt, hoe dat, terwylen desen Heydenschen mensch uyt natuerlyk melyden Jesum soeckt te verlossen, die heylig schynende Priesters, en Phariséen der Joden, uyt eenen duyvelschen haet, hem willen gedoodt hebben, al het volk oproeyende op te roepen. Cruyst hem, Cruyst hem. Och hoe hart is 't om hooren voor een Godtminnende ziele, sulk een grouwelyk geroep van soo veel volks van alle kanten teghen haeren liefsten Jesus? Och hoe bewegelyck is het oock voor een amoureuse ziele, haeren aldersoetsten Jesus daer te sien staen als een soet Lammeken, tusschen het gebas van ontallyke verwoede honden, niet anders begeerende als het zelve met hunne tanden te verscheuren! Och hoe diepe gaet dit in het herte van een ziele, die met den soeten Jesus nu familier geworden is.

En bedroeft u dan niet meer, ô Christen ziele, als gy van een igelyck veracht ende versteken wort, ende dat men tegen u Barrabas roept; maer verheugt u dat gy weerdig gevonden zyt uwen Saligmaecker hier in eenigsints gelyck te wesen. Dit gaet inder waerheyt alle soetigheyt, ende contentement des werelts te boven, als een ziele begint smaeckt te hebben in te wesen van een igelyck veracht, ende als het verworpelinck om de liefde Christi. Maer dit is een verborgen Manna, dat Jesus maer en geeft te proeven aen syne getrouste vrienden. Die het vatten kan, dat hy 't vatte.