De pelgrimagie van het kindeken Jesus
(1755)–Franciscus Cauwe– Auteursrechtvrij
[pagina 394]
| |
LVIII. Capittel.
| |
[pagina 395]
| |
naamt Betphage by den Berg van Oliveten,Ga naar voetnoot(a) heeft Jesus twee Discipels gesonden, seggende: Gaet in 't Casteel hier tegen over, ende gy sult terstont vinden een Ezelinne, die daer gebonden is, met haer jonck: maecktse, los en leytse hier by my. Ende is 't dat u jemant segt: Wat maeckt gy? Segt, den Heere heeftse van doen; ende hy sal u terstont laeten gaen. Ende dit is al gedaen om te volbrengen het gene den Propheet voorseyt heeft, seggende: Segt aen de Dochter van Sion [te weten Jerusalem] siet uwen Koninck komt tot u, sachtmoedig sittende op een Ezelinne ende haer jonck. De Discipels dan zyn gegaen, ende hebben een Ezelinne met haer jonck gevonden, gelyck Jesus geseyt hadde: ende soo sy die ontbonden, den Heere der selve heeft geseyt: waerom ontbint gy lieden myn beesten. Sy antwoorden, gelyck Jesus belast hadde: ende hy heeftse laeten gaen. Sy hebben dan de Ezelinne met haer jonck by Jesus gebracht, ende hebben op de selve hunne kleederen geleyt, ende Jesus daer op doen sitten. Tot hier het H. Evangelie. Aldus reet den Heere van Hemel ende Aerde (segt S. Bonaventura cit.) ende al was 't redelyck dat hy soude ge eert worden, dit was nochtans 't behangsel ende çieraet dat hy gebruyckt heeft in den tyt van eere. Aensiet hem nu wel hoe hy met dese syn eere veracht heeft de treffelycke pompen des werelts. Want dese beesten en waeren niet verçiert met vergulde toomen ende zalen, noch met zyde laekens behangen, naer de sotte wereltsche mode, maer bedeckt met slechte visschers kleederen, ende met twee koordekens getoomt, op welke sat den Koninck der Koningen, ende den Heere der Heeren. Aldus. S. Bonav. Alsdan veel volcks dat met Jesus gecomen was, ende veel andere, die van Jerusalem hem te ge- | |
[pagina 396]
| |
moet gecomen waeren, hebben hunne kleederen uyt-gespreyt op den weg, ende dien bestroeyt met tacken van de boomen. Ende als sy begonsten te dalen vanden berg van Oliveten,Ga naar voetnoot(a) hebben sy al met blydschap ende palm-tacken in de handen, soo die vooren gingen, als die achter volgden, geroepen: Gebenedydt is hy, die komt in den Naeme des Heeren, den Koninck van Israël: ende gebenedydt is het Ryck van onsen Vader David, dat nu gecomen is, Glorie zy in den Alderhooghsten. Doen hebben sommige nydige Pharizeen, die daer onder 't volck waeren aen Jesus geseyt: Meester doet dat volck swygen. Maer Jesus antwoorde: Ick segg' u-lieden, dat indien dese swygen, de steenen zullen roepen. Ende als sy nu Jerusalem begonsten te genaecken, soo heeft Jesus, de Stadt siende, over haer begonst te weenen, seggende: waert dat gy wiste 't, ende dat op desen uwen dag, op welcken gy zyt in vrede; gy sout oock weenen. Maer die dingen zyn voor uwe oogen nu verborgen. Want daer zullen dagen komen, op welken uwe vyanden u zullen omringelen ende van alle kanten benauwen, ende sy zullen u ter aerden werpen met 't volck dat in u is: ende sy en zullen in u den eenen steen op den anderen niet laeten; om dat gy den tydt van uwe besoeckinge niet en hebt gekent. Aldus 't H. Evangelie naer den sin. Aensiet hier wel aendachtelyck (segt S. Bonaventura cit.) den soeten Jesus, hoe hy weent ende weent met hem; want hy heeft hier geweldiglyk geweent, ende overvloedige traenen gestort uyt groot medelyden dat hy hadde met die verblinde Stadt, niet alleen om haere tydelycke destructie, die hy voor-sag, maer ook om 't eeuwig verlies van soo vele zielen. Aensiet oock wel sijne Disci- | |
[pagina 397]
| |
pels, die neffens hem gaen, met vreese ende eerbiedinge als de Graeven, Barons, ende Hovelingen van den Hemelschen Koninck. Aensiet oock onse L. Vrouwe die met magdalena ende andere Vrouwen stillekens volgt van achter. Gy mooght ook wel peysen, dat terwylen Jesus weenende, syne gebenedyde Moeder, ende alle die hem lief hadden, oock weenden. Aldus S. Bonaventura. Peyst nu, ô Ziele, dat gy neffens den Ezel gaet, op welcken Jesus sit, ende den soeten Heere aensiende met weenende oogen, presenteert hem eenen schoonen doeck om de tranen af te droogen, die geduerig loopen langst sijne kaeken, ende aenmerckt hier de groote soetigheyt des herten van den minnelycken ende goedertieren Jesus, die soo seer beweegt wiert om de toecomende ellenden van sijne meeste vyanden, die als bloetgierige wolven dorstig waeren naer sijn onnoosel Bloet. Hy wist wel ook dat de selve Stadt naer weynige dagen hem soude verloochenen, ende eene wreede doodt doen sterven. Ende noch even wel weent hy over haer, uyt een hertelyck medelyden. |
|