Aenden hoogh-gheleerden D. Iacob Cats,
Op het boeck van sijn Const-rijcke Sinne-beelden, (vande welcke sijn gunst mijn een vereert heeft.)
BEn Ick O CATS! de eerst, die ghy dit Boeck vereert?
Soo sal ick zijn de eerst, die daer uyt wert geleert
Te sien de feylen die ick in mijn groene jaren
Bedreven heb, die zot, doch nimmer geyl en waren,
En stijghen hoogher op, verjaghen wulpse Min,
En halen in zijn plaets d'eerwaerde Reden in:
Die sal den nevel, door haer glans, wel doen verdwijnen
Van jonghe domme Ieucht. Dan sal ick niet het schijnen
Van vele dinghen, (daer het meer-deel van de Lien
Haer aen vergapen) maer het ware Zijn, eens sien:
Dan sal noch Hoop, noch Vrees, 't gemoet niet meer ontstellen,
Begheert' van Rijckdom, Staet, noch Eer-sucht, my niet quellen.
Ist niet belachens weert, dat d'arme Mensch soo wroet,
En slobt, en slooft, en sweet, om onnut overvloet?
Ist niet beschreijens weert, dat menich wel sou waghen
Goet, bloet, Ia Ziel, om een dienstbare Croon te dragen?
Dits Redens eerste les: en als ick die wel ken;
Soo salse voors-gaen, en mijn leeren wie ick ben.
Meesterse, doet u best! Maeckt (bidt ick) my af keerich
Van Ondeucht, en tot Deucht, heel neerstich en begeerich,
Maeckt dat ick met Mijn selfs, en al de Weerelt spot,
En stell' voortaen alleen mijn hart, en hoop op God.
|
|
Auteursrechtvrij