Aen d'aenschouwers.
Die meynt, dat d'Oppermacht, hier boven ons geseten,
Niet kan het gansch beleyt van aertsche dingen weten,
Maer hout dat ons bedrijf, en dit geweldigh Al,
Maer slechts daer henen sweeft als op een los geval;
Die koom een weynigh hier, men sal aen hem vertoonen
Een krans van bloem-gewas verkeert in hoofsche kroonen,
Een herders boeren-tuygh verandert in een staf,
Die aen een slechte maeght geheele rijcken gaf.
Hoe kan een herders kint, geboren aen der heyden,
Die niet en heeft geleert als hare schapen weyden,
Oyt klimmen op den top van eenigh prachtigh hof,
't En zy door hoogh beleyt getogen uyt'et stof?
Als God beslooten heeft yet sonders uyt te wercken,
Soo buyght'et altemael om dat te mogen stercken,
Ja, gantsch de werelt-kloot wort om en om gewent,
Op dat'et voortgangh hadt wat God op aerden sent.
Daer is van alle tijt, daer is een hooger wesen,
Wiens macht is onbepaelt, als boven al geresen,
By niemant oyt door-gront; daer is een wonder Geest,
Oneyndigh, machtigh, wijs, en waert te zijn gevreest.
Die stuert dit wonder Al, en watter sal geschieden,
En stort de menschen in al wat hy wil gebieden,
Die treckt een rijs om hoogh, en velt een ceder-boom,
Die maeckt van sant een beeck, en dempt een hollen stroom.
Hy set de Princen af, en doet de werelt drillen,
En gaet dan wederom de felle baren stillen;
Ja, recht'et weder op, dat plat ter aerden lagh,
Soo dat men over-al sijn wesen kennen magh.
Nu hoort met aendacht toe, al die hier zijt gekomen,
Dit spel behoort met ernst te worden ingenomen,
Ghy kunt hier, met vermaeck, den loop des werelts sien;
Dus, vrienden, wilt het werck een gunstigh oore biên.
|
|
Auteursrechtvrij