Alle de werken. Deel 2

Vijfde nieuw- jaers aenspraeck tot de ziel, die dese vernieuwingh verwacht.

Het nieuwe jaer is nu gekomen,

Soo langh heeft God ons hier gespaert;

Mijn ziel, wat hebt ghy nieus vernomen?

Of houje noch dien ouden aert?

Ach! wil doch hier niet blijven woelen,

In 't aertsche dal,

Hier zijn doch niet als vuyle poelen,

Vol ongeval.

Men siet, dat nu schier alle menschen

Genegen zijn tot nieuwe dracht;

Maer, wat sy seggen, hopen, wenschen

Wat wort'er nieus in ons gewracht?

Ey, soeckt geen snuf van nieuwe kleêren,

Als 't hof nu draeght;

Maer laet u 't innigh nieu vereeren,

Dat Godt behaeght.

Wat baet ons 't nieu uyt vreemde landen?

Of 't nieu cieraet van ons gemaeckt?

Wat baet het nieu dat is voorhanden,

Wanneer de soete tijdt genaeckt?

Al 't nieu dat yemandt nieu kan hieten,

Is enckel wint,

Ten zy wy 't rechte nieu genieten,

Dat God bemint.

[p. 504]

 

Men hoort veel nieus aen alle zijden,

 

Veel seltsaem nieus uyt Engelant;

 

Hier wil men vrede, ginder strijden,

 

Het gaet'er vreemt aen allen kant;

 

Maer wat voor nieus komt ghy my seggen

 

Van uwen staet?

 

Laet ons dat nader overleggen,

 

In onsen raet:

 

 

 

Het nieu daerna ons staet te trachten,

 

Dat is het nieu Jeruzalem;

 

Dàt is het nieu, dat wy verwachten.

 

Het beste nieu heeft God in Hem.

 

O ghy, die 't al eens nieu sult maken,

 

Treckt ons tot U!

 

Laet ons een nieuwen geest genaken,

 

En dat toch nu!

 

 

 

Tot U, o Heer! is 't dat wy suchten,

 

Besit alleen ons gantsche ziel.

 

Dan sal ick niet ter werelt duchten,

 

Schoon aerd' en hemel nederviel.

 

Laet ons voortaen niet meer beminnen

 

Ons ydel mal:

 

Maer woont in mijn vernieude sinnen;

 

Soo heb ick 't al.