Wat venus voeght, dat scheyt de klippel.
Men vint een visch die Cephael hiet,
Die niet soo lief als vier en siet;
Dit weet den visscher en sijn maet,
En daerom, als liy visschen gaet,
Een fackel op sijn schuyte set,
Die is hem beter als een net;
Want als den vis verneemt het licht,
Set daer op sterlinghs sijn ghesicht,
En voorder treckt hy sich niet aen,
Hoe dat'et met hem sal vergaen,
Maer springht int schip, eylaes! sijn graf,
Want 't loopter deerlick met hem af.
Ick hebb' van langher hant gheleert
Dat een die haer ten houw'lijck keert,
Niet anders hebbend' in de sin
Als ketelingh van sotte min,
En d' een of d' ander vyse-vaes
Die schijnt te zijn in Pier of Claes,
Brenght meesten deel, in plaets van vreught,
Met onminn' over hare jeught,
En raeckt alsoo in druck eer-langh:
Want, als de jonckheyt neemt haer gangh,
Wat blijfter anders als berou? -
Een blijde bruyt, een droeve vrou.
plutarch. Ut Circe non fruebatur ijs, quos verterat in sues aut leones: Sed Vlissem sanum ultrà omnes dilexit; ita, quae veneficijs (addo, lenocinijs juvenilibus) nactae sunt maritos, insuavem plerumque cum ijs vitam agunt ob dementiam.
Auteursrechtvrij