Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 185]

60. Sinne-beldt.

De Kat, die kackt in eenen kuyl;
Maer over-deckt daer naer het vuyl.

DE kat doet haere jaght op ratten en op muysen,
En die zy niet en vanght doet zy wel haest verhuysen

Sy is een noodigh die, en dat heeft zy noch meer,

Dat zy haer vuyligheydt bedeckt tot onse leer:

Hoe wel tot grooten spijt, van die blom-hoven minnen,
Die hunnen quaeden aerdt niet licht'lijck over-winnen.

Al sloegh-men haer soo plat tot 't bersten vande gal:

Zy even haeren aerdt daer om niet laten sal.

Ick die lest mijnen hof bereydt had, om te planten,
Door 't spitten locht gemaeckt, door-rijsselt t'allen kanten:

De kat en had geen schult, dat zy uyt haeren aerdt,

Om haer gevoegh te doen, verkiest bereyde aerd't,

[p. 186]

 

Die haer seer is bequaem om kuyltjes in te crabben:

 

Om haeren dreck alsoo met aerd' te over-scrabben:

 

Maer ick die 'sanderdaeghs mijn klesters hier en daer,

 

Ont-graeven sach en wierdt haer dabbelen gewaer.

 

Denckt eens, hoe ick on-stelt, mijn leet had konnen vreken,

 

Niet langh en had getoeft, om haer den hals te breken:

 

Doch even-wel een les verstondt ick uyt haer daedt,

 

Hoe dat den sondaer moet bedecken al sijn quaedt:

 

Is 't niet een schandigh werck, en weerdigh om te blaemen,

 

Dat vuyle sondaers self, hun vuyligheydt niet schaemen

 

Met glori' en met roem te brengen voor den dagh,

 

Daer onse kat, haer vuyl, gaet decken waer zy magh?

Breeder uyt-legginghe.

DE Kat een on-redelijck dier, onder de andere heeft desen eyghendom uyt haeren in-gheboren aerdt, dat sy over haer vuyl beschaemt, het selve, soo veel zy vermagh, voor d'ooghen stopt en over-deckt, daer de Sondaers hoe wel redelijck, soo on-redelijck somwijlen hun sondigh vuyl (het welck verfoeyelijck is voor Godt en d'Engelen) als een wel-rieckende specerije derven ten voor-schijn brenghen, en daer op noch roemen als van een Man-haftigh feyt: ghelijck den wijsen-man beclaeght, ons raedende die te schouwen: ^(a) Qui exultant &c. Die sich verblijden als zy quaelijck gedaen hebben, en sich verheugen in de alderquaedeste dingen. Waer door zy hunne boosheydt tot eenen Af-godt op rechten, en met schande, maer dat zy bedreven is, daer over noch in hunne in-beldinghe sich verheugen, oft by het geselschap sich daer van beroemen met glorie, en de eer die zy Godt schuldich

(a) Prov. 2.

[p. 187]

zijn op-draeghen aen den Af-godt van hunne boosheydt: soo betuyght ons Jeremias: Populus meus &c. seght hy, ^(a) Mijn volck heeft haer glorie in eenen af-godt verandert: niet sonder on-stightingh van andere, gelijck ^(b) Augustinus selver beleyt van sijn mede-gesellen als hy hoorde, dat zy op hun quaedt glorieerden, om niet verlegen te zijn, en met hun een manneken-mé te wesen, soo versierde hy het quaedt dat hy niet ghedaen en hadde, en waende daer me fraey te zijn. Voorwaer een grouwelijcke boosheydt, weerdigh aen de straf die Oseas voorseyt: ^(c) Gloriam eorum &c. Hunne glorie sal ick in versmaedtheydt verkeeren: Want het veel booser is in het quaedt te glorieren als het gedaen is, als in het selve te doen: is het waer berouw' van sonden soo machtigh om die te niet doen, wat sal dan niet vermogen het verheugen in de selve tot een swaerder verdoemenisse, daer de strijdende saecken de selve reden hebben naer de Philosophie: contrariorum &c.

(a) Ieremias 2.

(b) Confeßi 8. c.

(c) Oseae 4.