Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen
(1694)–Joannes à Castro–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
XXV. Sinne-beldt. Den tack, die aen den Boom verdrooght,
En wordt niet langh al-daer ghedooght.
AEn eenen hovenier, die boomen op wilt quéken,
En magh het snoey-mes niet tot suyveren on-bréken:
Die aen sijn boom-ghewas, al dat te wel'drigh schiet
Dat snoeyt hy, en het crom dat bindt hy, en oock niet
Ghedooght den droogen tack, die doodt is, oft sal sterven,
Die hy niet af-en-snijdt, die d'ander sou bederven
En 't quaedt doen voorder-gaen; op dat het goedt met'tquaet,
Malcand'ren schaedelijck te saemen niet vergaet.
Die sijn plantsoen tot eer in sijnen hoff wilt voeden,
Moet sorghen daeghelijckx om 't selve te behoeden
Van alle vuyligheydt, van rispen van fenijn;
Oft anders sijn plantsoen sal hem tot schande zijn.
| |
[pagina 74]
| |
Wat boom-gewas wilt ons dit Sinne-beldt bethoonen?
Als meschen die geplant in Christi-Kerck hier woonen;
Die Christus tot sijn eer geplant heeft, ende voedt;
Die sijn plantsoenen al met sorgh van 't quaedt behoedt:
En hy vertreckende, bevelt sijn hovenieren
Te letten, dat 't geboomt niet weeld'righ uyt sou swieren
Tot ijdel wilt-gewas, dat woest en vrucht'-loos wast,
Haest met het snoey-mes herdt sou worden aen-getast,
En op het crom-gewas zy ernstigh souden letten,
Dat het gebonden wordt aen stocken van sijn wetten,
En souden al 't verdrooght uyt-snijden tot den brandt:
Op dat het goet met 't quaet niet mede-sterft tot schandt.
| |
Achter-volgh op het selve.WY worden dan besorght als plantsoenen in de H. Kerck van Christus tot vruchten en sijn meerder eere gheplant, bevolen in sijn af-wesentheyt aen de bestierders van hem in ghestelt om ons te on-der-wijsen, te suyveren, te voeden, recht te binden en het bedorven af te snijden tot den brandt, waer toe zy wel noodigh zijn: want de plantsoenen aldaer uyt hunnen bedorven aerdt en door het menighvuldigh on-cruydt, dat zy niet alleen vruchte-loos souden op-wassen, maer oock tot bedervingh souden dienen vande goede. Wat helpt het dat Christus hun gheroepen heeft tot sijn jock, en dat het doet en licht is om draegen, als hy roept tot een volck dat hem niet gelooft en teghen-seght? ô Christe! het is te vergheefs ghepredickt, dat u jock soet is en uwen last licht, als zy meer vermaeck vinden in het swaer jock des wereldts en den on-verdraeghelijcken last des duyvels en | |
[pagina 75]
| |
dat selver die onder u staen geplant in u H. Kerck, gelijck David wel voor-seyt heeft: Ga naar voetnoot(a) u Vrienden en u naesten hebben u genaedert en tegen u op-gestaen: En om wat oorsaeck? om dat zy dat on-verdraegelijck jock af-worpende, souden besnoeyt worden van al dat ijdel is, recht ghebonden worden in hunne cromme ganghen, in den wegh der deughden sich begheven, de ooghen des verstandts tot het licht des Waerheydts keeren, het welck inde Wereldt ghekomen is om ons het leven te geven en over-vloedelijck te geven; want Ick ben den Wegh, de VVaerheydt, ende het Leven. Maer, segghen zy, dit Woordt is hert, en wie kan dat hooren? De waerheyt is ons nu een vyandinne gheworden, om dat zy ons verborghen boosheydt ont-deckt en aen den dagh brenght, soo soecken wy liever de duysternisse als het licht om in onse boose wercken niet berispt te worden: Wat is 't dan wonder, dat wy de vleesch-potten van Egypten meer achten, als het soet Manna vanden hemel? en noch zijt met den naem een Christen-mensch in sijn Kerck geplant, om dat ghy Christum belijdende, Christum volgen sout, ende alsoo noyt en sult dôlen; want hy is den wegh: noyt en sult ghy bedroghen zijn, want hy is de Waerheydt: noyt en sult ghy sterven; want hy is het leven: noch noyt en sullen wy vervuylen als wy hem soecken; die de pure suyverheydt is; en soo wy vervuylt in het smeur der sonden waeren? wy sullen voort-aen de middelen gaen aen-dienen tot onse af-wassinghe. |
|