Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 67]

XXIII. Sinne-beldt.

Die vrucht verwacht van sijn goedt saedt,
Wiët sijnen acker van al 't quaedt.

WAnneer den Acker-man sijn velden gaet bereyden,
Sal eerst-mael met sijn ploegh oft schup de aerde scheyden,

En soo zy maeger is, die vetten met goet mest'

En maecktse soo bequaem met d'egghe voor het lest':

Soo gaet hy dan aen 't velt sijn kost'lijck saet bevelen,
Wel overdeckt met aerd', bevreest voor 't vogels stelen:

Maer daer mé niet genoch; al is het dat het saet,

Door wermte van de Son met reghen jeughdigh staet;

Soo moet hy sorghen noch het on-kruyt uyt te rucken,
Wilt hy niet dat het quaedt, het goedt sal over-drucken.

Het quaedt moet uyt-gewiet, dat 't goedt sijn aen-was

Op dat, door zegen Godts, een saetje hondert geeft.

[p. 68]

 

VVilt gy dan met verstant den geest uyt't aerdts verwecken?

 

Soo moet ghy hier den sin tot uwen acker trecken

 

Die ghy moet oeffenen bequaem tot 't godd'lijck saet,

 

Dat Godt saeyt in u ziel bezegent met genaedt.

 

Op dat het groeyen magh: soo moet ghy wel op-passen

 

Te wiën 't on-cruyt uyt, dat licht sou over-wassen,

 

En soo het graci'-saet verdrucken, dat de vrucht

 

Versmacht, sou lichtelijck vergaen, gelijck ick ducht;

 

Soo ghy niet toe-en-siet, en daer niet af wilt wéren

 

Die vogels vande locht, die onsen acker géren

 

Bedorven met quaedt-cruyt, en 't goedt te picken af,

 

Daer Godt den aen-was tot gewenschte vruchten gaf.

Voort-gangh op 't selve.

GHelijck de gratie Godt is het saet van alle Deughden, sonder het welcke wy niet konnen deughdigh zijn, veel minder eenighe vruchten van zaeligheydt konnen voort-brenghen. Hebbende dan onsen acker wel door-ploeght, over-eggent ende effen ghemaeckt, bequaem tot het ontfangen van 't goedt saet der deughden oft van de gratie Godts; hoe neerstigh altijdt met een wackende oogh wy moeten zijn, leert ons Natuer, die den besaeyden acker moeten sien af-te-wéren vande vogelen des hemels, diet het saet komen wegh-nemen, ende vervolghens niet traegh noch slaeperigh moghen zijn in het waecken om dagh ende nacht het deughde-saet van gratie te behoeden: midts datter gheschreven staet: ^(a) Als de menschen sliepen, comt den mensch-vyandt, ende over-saeyt den acker met on-cruyt; soo dat het goedt saet over-wildert wordt ende versmacht, en alsoo vruchte-loos verloren moet gaen: daerom moeten wy altijdt ernstigh zijn om het on-cruyt, dat in den acker van ons conscientie vanden vyandt magh gesaeyt wesen, het

(a) Luca 8.

[p. 69]

selve geduerigh in sijn uyt-spruyten te wiën, ghelijck ons raedt den Apostel segghende: ^(a) Siet dat ghy-lieden niet in ijdelheydt de gratie Godts ontfanght: Want ten is geen kleyne saeck die te ontfanghen: maer die te veron-achtsaemen en te verliesen, is een on-weerderelijck quaedt, 't welck grootelijckx te vreesen is, want daer u de gratie on-breckt daer verliest gy u selven, niet alleen om dat gy vervremdt wordt van een deughdigh leven, maer sonder de gratie uyt u bedorven natuer, den naesten zijt aen den val. Wie en sal dan niet vreesen, die in sijn hert heeft en voedt, dat het alderschroomelijckste is, de sonde, daer misschien de eerste die ghy noch doen sult, de leste sal wesen, waer mede de maet van u boosheydt sal vervult wesen: Want ghelijck de goddelijcke rechtveerdigheydt een seker maet ghestelt heeft aen alle Rijcken, steden, dorpen en vlecken, die zijnde vervult, worden ghestraft met plaegen van Peste, Oorlogh dieren tijdt &c. die dan ons, in ons eerste sonde rechtveerdigh kost verlaeten, sal hy on-rechtveerdigh zijn, dat hy u verlaet naer sulcken menighte van sonden? Wy soecken verloren te gaen, is 't wonder dat wy verloren gaen die het soecken? Wat sal Godt dan doen? om te strafffen, dat hy van ons soo versmaedt moet wesen, dat hy ten lesten niet meer voor eenen sonden-vréker en Rechter geacht sal zijn? De rechtveerdigheydt, oock de Engelen en allen de Schepsels, desen smaedt niet langer konnende verdraegen roepen daer over seer on-stelt: ^(b) Godt staet op, ende verstroeyt moeten worden alle sijn vyanden: is het wonder, soo Godt dese stemmen aen-hoort, sijne vyanden straft? ô sondaer vreest als ghy verlóren hebt sijn gratie, dan is u sijn rechtveerdigheydt het naeste om te straffen.

(a) 2. Cor. 6.

(b) Ps. 67.