Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 34]

XII. Sinne-beldt.

'T is eenen Sot, die sich vol-doet
Aen spijs geschildert, die niet voedt.

WAert 't niet een sottigheydt, dat jemant waer geséten,
Om sijne ijd'lle maegh te vullen met goedt eten,

Daer niet wirdt op gedist, als schotelen met spijs

Gheschildert, naer de konst, geheel naer levens eysch:

Daer hy 't gesicht alleen, maer niet de buyck kan voeden,
Noch sich van 't scherp gebreck des hongers sal verhoeden,

Dit is de sottigheydt (gelijck dit Beldt aen-wijst)

Des Werelts, die veel meer [de]n schijn als 't wesen prijst.

Godt wordt ons voor-gestelt, tot voedsel van ons leven.
Maer leven vande ziel, die hy uyt liefd' ghedreven,

Met voedtsel wilt versien, ghelijck hy 't lichaem doet,

'Twelck om sijn daeg'lijckx broodt, hem daeg'lijckx valt te voet.

[p. 35]

 

Hy selver 't voedsel is, om zielen te versaeden,

 

En is de waere spijs, die voedt met sijnen ghenaeden,

 

Daer hy sich selven door de liefd' soo vast aen-bindt,

 

Dat die dees spijse nut, sich een met hem bevindt:

 

Soo dat hy sijne gunst, niet hoogher kan bethoonen,

 

Als dat sijn meeste vreught is, met den mensch te woonen,

 

Soo hy sijn voedsel niet soeckt in 't bedrogh van schijn

 

Met spijsen, die alleen voor 't oogh geschildert zijn;

 

Waer door gheen meerd'ren smaet aen Godt en is te vinden,

 

Als dat den dwaesen mensch sich sal aen schepsels binden,

 

En met Francisco niet van herten segghen sal,

 

Ten uyttersten vernoeght: ô mijnen Godt en Al.

Voort-gangh op het selve.

WY en moeten Godt niet alleen lief-hebben en dienen om dat hy soo geduldigh onse kranckheydt verdraeght, en met sijne gratie onse ziel verlicht, maer oock om dat hy ons lichaem onder-houdt, en onse ziele spijst, niet met gheschilderde spijse, die meer de oogh als den buyck vol-doet, ghelijck de wereldt bedrieght de dwaese, die haer gheloof gheven; maer met eene waerachtighe spijse soo wel voor het lichaem als voor de ziel; vande lichaemelijcke seght David: ^(a) Etenim Dominus dabit &c. Want den Heere sal ons goedt gheven en onse aerde sal ons haere vruchten gheven. Hy waer eenen sot die sich wilde met geschilderde spijs onder-houden en waerdigh om van honger te vergaen. Die inde lenten sich vernoeghde te sien de schoon blommen soo van het veldt als vande boogaerden en tot dien eynde wilde die af-plucken om

(a) Psalm. 84.

[p. 36]

daer mede te spelen, die te sien ende te riecken, niet ghedooghende dat zy souden aen-groeyen ende tot vruchten spénen ende vol-komentlijck rijp worden om die te eten: want de vruchten zijn van meerder aen-sien als de blommen. Doch soo wy willen spréken vande spijs der ziele, die Christo op den besonderen tytel geeft van waerachtighe spijs; segghende: ^(a) Caro mea &c. Mijn Vleesch is waerachtigh spijs &c. Niet gheschildert, maer die alle goedt besluyt: Wie salder wijs zijn en sulcken spijs verlegghen? Want soo het goedt uyt sijnen aerdt minnelijck is? siet hier een spijs van al dat minnelijck is, de alder-minnelijckste, die van alle goedt het beste is; soo dat ghy daer mede wel moght seggen, doch op eenen anderen zin, als den evangelischen Rijcken seyde: ^(b) Anima mea &c. Mijn ziel, ghy hebt veel goedts op-gheleyt voor veel jaeren, rust, eet, drinckt, brast &c.: ô Mensch in dese spijs hebt gy veel goedts (ick segh te luttel) want den Wijsen-man seyt; ^(c) Venerunt mihi &c. Met dit goedt zijn my ghekomen alle goederen; ghelijck den H. Ambrosius betuyght als hy schrijft: wy hebben 't al in Christo, en Christus is onsen al, en al dat goedt is, is in Christo ghestelt, ende by hem onder-pandt, die machtigh is dien pandt te bewaeren: en dat het meeste is, ghy hebt dat goedt af-gheleyt tot vele jaeren; ja soo ghy wildt voor eene eeuwigheydt alwaer ghy vrijelijck kont mede rusten en inde rust tot uwe ziel met vrolijckheydt segggen: Eet, drinckt, maekt goede-cier maer met eene spijs die waerachtigh is, die Maeghden voort-brenght, ende u in suyvere liefde met Godt sal vereenighen.

(a) Io. 6.

(b) Luca. 12.

(c) Libro 2. de virg.