Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 28]

X. Sinne-beldt.

Die sich met d'eyers wel behaeght,
Op 't Hin-gekaekel niet veel vraeght.

EEn Philosoph had sich aen eene Vrouw' verbonden,
Die buyten het gemeyn van Vrouwen wirdt bevonden

Soo kaeckelich, dat zy haer on-geruste tongh

VVeer-houden moght, en niet haer preutel-lieken songh:

't VVas al te kort, te lanck al wat de boden deden,
Dan viel zy op den man oock sonder schijn van reden,

Noyts wierdt jet wel gedaen maer haeren dwerschen sin:

Oft zy vondt daer gebreck tot stof van kijven in.

ô! Grooten mans-last voor die altijdt t'huys moet houwen
Met soo een preutel-wijf, het waer my haest berouwen.

Den Philosoph gevraeght, hoe dat hy sulckx vermoght;

Heeft dees gelijckenis ten voor-schijn haest gebrocht:

[p. 29]

 

Die lust heeft (seyde hy) om eyerkens te éten,

 

Die versch van 't hinneken geleyt zijn, die moet wêten,

 

Dat hy haer kaekelen geduldigh lijden moet;

 

Die 't quaedt verwerpen wilt, on-weerdight sich aen't goet.

 

Dees Philosophsche leer, moet ons jet zedighs seggen,

 

Sy kan ons het gedult oock self van Godt uyt-leggen:

 

Die goedertierentlijck ons kackelen verdraeght,

 

En naer ons dertelheydt, om beter goedt, niet vraeght.

 

ô Godt! hoe kont ghy dan den sondaer noch verdraegen?

 

Ick wil met lust naer 't ey van hun bekeeringh vraegen,

 

(Seght Godt) die al het leedt, dat zy ny doen, kleyn acht

 

Om hunne zaeligheydt, daer mijn gedult naer wacht.

Aen-merckinge op 't selve.

WIe en sal sich niet verwonderen over de rijckdommen vande goddelijcke goedtheydt, leydt-saemheydt, ende langh-moedigheydt, die niet alleen bermhertigh is aenden krancken ellendighen, maer oock aen de ellendighsten, ick segh den alder-boosten sondaer. Met desen tytel verheft David de goedertierentheydt van Godt: ^(a) Ghenaedigh ende bermhertigh is den Heer, lijdtsaemigh ende seer bermhertigh &c. En sijn bermhertigheydt is boven alle sijne wercken. Waer over sich soo verwonderde sekere Matroon, dat zy plagh te segghen: waer 't datmen aen de goddelijcken eygendommen moght eenen Tempel op-rechten: dat zy dien wilde bouwen ter eeren van sijne lijdtsaemme bermhertigheydt. Dit en is niet te verwonderen, daer het den eerst eyghendom van Godt is, altijdt bermhertigh te zijn en te spaeren, omdat wy in onsen

(a) Psalm. 144.

[p. 30]

aerdt bedorven door de eerste sonde, de ellendighste zijn en sondaers geboren zijn. Dese geduldigheydt soo den saelighen Odilo wilde naer-volghen over sijne onder-saeten, ende van andere daer over berispt; antwoorde seer wel: dat hy liever by Godt wilde verantwoorden sijne langh-moedighe goedertierentheydt, als sijne haestige straffigheydt, het welck eyghen en eerelijck aen Godt is, ende veel meer betaemt aen allen die van hem in overigheydt ghestelt zijn; die om dat zy menschen zijn, en hunnen kranckheydt medesteypen ghelijck een sleck haer huysken, gedwongen zijn te volgen den eersten Reghel vande Natuer: aen een ander te doen, dat zy willen dat hun magh gheschieden. Van Rodulphus sekeren Magnaet, die wandelende buyten de stadt Camerine ghenaemt, daer de Borgers sich oeffende in het schieten met den handtboogh, verhaelt ons Gaspar Ens. ^(a) Dat alsoo daer eenen mis-schietende, de Prins selver swaerelijck wonde, die daer over gevangen wierdt, en alsoo daer veele vande by-staenders, om hunnen Heer te believen, hem tot eene vreede doodt veroordeeelden: eenen onder hun seyde, dat die straf niet gerechtigh was voor de schult die hy niet en had, maer wel over sijn on-voorsichtigheydt, soude men hem de handt af-kappen: Waer op Rodulphus lacchende seyde: dit hadde moeten gheschieden eer hy my quetste, want dat en kan my nu niet helpen, waer mede hy den mis-daedighen vergaf ende vry liet gaen. Dat Godt bermhertigh is uyt eygendom van sijnen aerdt, geschiedt meest door de groot begeerte die hy heeft tot onse bekeerigh: soo betuyght ons den Apostel: ^(b) En weet ghy niet, dat de goedertientheydt Godts u tot boet-veerdigheydt aen-leydt?

(a) Epidorp. lib. 1.

(b) Rom. 2.