Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 22]

VIII. Sinne-beldt.

In't minn-vier de sond' verdwijnt,
Gelijck een Keers met branden eyndt.

HEt Element des Viers, dat nimmermeer vol-presen,
Door al sijn noodigh-goedt tot onsen dienst, sal wesen

Om sijn hoe-daenigheydt te schrijven in 't geheel,

Dit Boeck waer niet genoch, al waer 'tmaer voor een deel.

VVie kan de kracht des Viers met sijn verstant door-gronden?
Oft wie heeft 't eynde van haer uyt-werck oyt bevonden?

Dit is ons voor-stel niet, dan wel alleen uyt 't vier,

Iet aen-te-wijsen tot ons Zedigheydt al-hier.

Een Keers die voedt het vier, en 'tvier de keers doet branden;
Maer als de keers nu brandt, en moet het ruet aen-randen,

Soo teert zy 't ruet geheel met eenen traeghen tandt,

Tot dat het gants verteert, verdwijnt van langher handt.

[p. 23]

 

Vyt desen aerdt des viers, soo konnen wy bemercken,

 

VVat dat het Minne-vier tot Godt vermagh te wercken

 

In een swaer-sondigh hert, 'twelck door dit vier en licht

 

De duysternis verdrijft, en opent het ghesicht,

 

Om tot de kennis van haer sonden te gheraecken,

 

En soo terstondt een eyndt van sondighen te maecken.

 

Dat Godt dit vier sendt-af, en wilt oock dat het brandt,

 

Als van zijn milde-gunst, den sek'ren onder-pandt,

 

Is sijn berm-hertigheydt: op dat hy sou bethoonen,

 

Dat 't licht met duysternis niet t' saemen konnen woonen,

 

En dat het Godd'lijck vier vernietight oft verjaeght

 

De sonde; daer alleen ons weer-liefd' hem behaeght.

Breeder uyt-legginghe.

IS het saecken dat jemandt met den gebranden-wijn van liefde ghemengelt sich kan verhoeden voor het killigh fenijn der sonde, dat hy niet vervriesen sal: hoe veel te meer, als hy door het vier vande liefde Godts ontsteken, brandt ende verlicht wordt, en sal hy niet den duyster der sonden verjaeghen, daer de liefde verdrijft den duyvel, die den op-stòker is van alle boosheydt? want eenen Kerck-uyl en sal de olie niet uyt-suypen daer de lamp is brandende, noch de Vleddermuys sal aen de keers niet komen, als zy ontstèken is. Ghelijck dan de Arcke, en Dagon in eenen Tempel te saemen niet konden woonen, alsoo en kan den Geest Godts in een Mensche-hert niet verdueren, dat met sonden besmet is. De meeste oeffeningh van Christus is gheweest den mensch te beminnen, ende hem tot weder-liefde te verwecken: daer-om seyde hy: ^(a) Ignem veni &c. Ick ben ghekomen vier op d'aerde te senden, en wat wil ick, dan dat het brandt? Hy predickte somwijlen, altijdt en dede hy geen Mirakelen, noch oock

(a) Luca 12.

[p. 24]

en vaste hy niet altijdt, noch oock en was hy niet geduerigh in 't ghebedt; maer noyt en heeft hy stil ghestaen van minnen; en alsoo heeft hy ons sijn vol-kome liefde bethoont, en dat te verwonderen is, daer hy ons soo bemindt, datter noch menschen ghevonden worden, die van het kouwt fenijn, soo in-ghenomem zijn, dat sijn liefde-vier niet genoeghsaem en schijnt om hun te verwermen, hunne sonden te verjaeghen ende door liefden-brandt te vernietigen. ^(a) Dit wonder Moyses eens door-gronde, als hy sagh den braembosch branden ende niet verbranden. Godt is de liefde die ons genoch by-gevoegt is, als wy in hem leven, roeren ende zijn: Ende door dit vier der liefde wilt Godt dat wy ons met hem soude vereenighen, op dat wy on-steken en brandende, souden al onse quaede ghenegentheydt van ons bedoreven natuer vertèren, en in al het sinnelijck vernietght worden, om alleen naer den geest vierighlijck te leven: soude het niet eene vermètentheyt wesen, dat den mensch sal scheyden, dat Godt te saemen voeght door den bandt der liefde, door soo veel wel-daeden, daer hy den mensch mede voor-komen heeft, en met on-brecklijcke banden als vast geboeyt houdt? Ick en kan het niet verstaen, hoe dat ons weder-liefde tot hem kan op-houden en niet verblijven in onse herten, aen-ghesien dat hy die on-eyndigh is, ons vander eeuwigheydt soo bemindt heeft en noch bemint alleen uyt sijn gronde-loose goetheyt. Wie en sal dan dien niet minnen, aen wiens goedertierentheydt wy niet alleen schuldigh zijn een liefde maer on-eyndighe liefdens (waer het ons mogelijck) aen den on-eyndighen Godt van liefde? ô Mensch! om dan wel te minnen, siet toe wat straf gy sult onder-staen soo ghy u liefde elders keert als op de eeuwighe liefde.

(a) Exodi 12. (b) Art. 17.