De const van rhetoriken

[p. 224]

[Keten-dicht; theoriestrofe 218]

¶ Kéten-dicht.

¶ Vvy lesen dat Socrates wijs bouen schreuen,
Verheuen, in zyn leuen ende vul practijcken,
Tkijcken, der sterren hebbende begheuen,
Beneuen, den kinders vrueghd heefd bedreuen,
Den rijcken, Scipio en Lelius van ghelijcken,
Vroem pijcken, latende zeer hooghe dijnghen,
Ghijnghen, steenkins rapen, danchen en sprijnghen.

¶ Verclaers der Const.

¶ Dees clause zo die hier recht vueren loopt,
Es Kétendicht ghedoopt, contrarie molinet.
Ic en weet wat cluchten hy ons vercoopt:
Vvant tusschen Ghekétend, ende Gheknoopt
En weet ick differentie noch belet.
Nochtans heedt hijt zo, in zijn vermet:
En Kétendicht heedt hy, als bicans bedéghen slicht,
Zulck als wy, met allen rechten, en bet,
Heeten ghecruust ofte ouersléghen dicht.