De const van rhetoriken

[p. XXIV]

¶ Author ad librum suum, Carmine hendeca syllabo.

¶ Exi iam liber, & repente vade,
Lustro te (puto) fouimus peracto.

Nunc te scrinia nostra liberarunt

Facundos pete Rhetoras, recede

Nam te cor, geniumque credo habere

Omnis te Sophos hac in arte promptus

Vlnis excipiet, Sinuque prendet

Candor partenij iuuat benignos

Et quum Cecropiam colas Mineruam,

Vitabis plagiarios rapaces

Imponent tibi (sat scio) Innocentj

Si te Meuius vsque & vsque blesus

Occurrat, caue ne virum moreris

Tyroni, melimella cum placentis

Chias precoque, classicis Poëtis.

Quur te premoneamus illa queris

Isthoc tempore mecoenate lasso

Indocti numerant, fauent peritj.

1548.