Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen Cxxij. Psalm. 1 ICk hoor! ick hoor! (o soet geschal,
Dat mijn gehoor soo gierigh vaet!
Dat my soo sacht in’t herte slaet!)
Ick hoor de uyr haest wesen sal Ga naar margenoot+
Dat onsen voeten vrije baen
Na ’thuys des Heeren op sal staen.
Noyt woorden die soo lieflijck vielen.
Gewenschte dagh, o! zijt ghy daer?
O! eeuwlijck welkom. Blijde maer’
Een sonne-schijn in droeve zielen.
2 Hoe over-lieflijck luydt dit woordt,
Dit woort van d’algemeene stem:
Ons voeten, o Ierusalem, Ga naar margenoot+
Ons voeten haest in uwe poort.
En wie, en wie verheughter niet
Als hy het schoone Salem siet?
Soo heerelijck in sijn gebouwen?
Soo wel-gevoeghden grooten Stadt?
Soo dicht in eendracht t’saem-gevat?
Soo over-waerdigh om aenschouwen?
| |
[pagina 346]
| |
3 Het is een stadt, die allen zaed’ Ga naar margenoot+
Van d’uytverkoren Abraham,
Die allen Godt-geliefden stam
Ter eeuwiger byeenkoomst staet.
Daer moet de gantsche Isr’els naem
(Van alle ’swerelts oorden t’saem)
Ter wisser stond sich laten vinden.
Sulcks is (door Goddelijck bevel)
Sulcks is een wijs’ in Israel
Daer alle hert sich aen moet binden.
4 Aldaer erkent de danckb’re ziel
Des Heeren gunst, en spreeckt sijn lof;
Daer doetmen alle schulden off
Daer ’thert sich aen verbonden hiel:
Daer staen de zetels ten gericht, Ga naar margenoot+
Daer is des Konings throon gesticht
Voor David en die van hem dalen;
Daer is de banck die’t al beslecht,
Daer is de staff die’t all berecht,
Daer moetmen wet en vonnis halen.
5 Koom by, o all’ die Salem mint,
En in den soeten oogen-schou
Van haer soo menigh schoon gebou
Een wellust in u ziele vindt:
Wel aen, breng grondt en mondt by een,
Laet volle gunst te voorschijn tre’en
In uyt-het-hert-gevloeyde rede,
En wenscht, wel-wenschens nimmer moe, Ga naar margenoot+
Der Schoonster vry het Beste toe,
Den eeuwigh-eeuwigh-soeten vrede.
6 O ed’le moeder van de ste’en.
Soo innerlijck gelieft van my:
Nu wensch ick en herwensch ick dy
De volheydt aller saliche’en;
| |
[pagina 347]
| |
En hun die een geneyghden wil
Tot uwaerts dragen, wel en stil
Haer dagen aff te mogen leven.
De Vrede heb u muren in; Ga naar margenoot+
De Rust (o! dat’s mijn hert en sin)
Moet’ sich by u ter wooning geven.
7 Wat drijft my, uytgenomen Stadt?
Wat werckt in my soo stercken lust
Tot uwen vreed’ en vaste rust?
Niet Ghy, maer ’tgeen gh’in Dy bevat.
Mijn broeders, mijn geselschap, zijn’t Ga naar margenoot+
Waerom sich hert en tonge pijnt
V allen zegen toe te wenschen.
O! geen paleysen, hoe gebouwt,
Die’t edel hert soo waerdigh houdt
Als met-gesinde vrome menschen.
8 Dat ick na uwen vrede haeck,
Dat ick my tot uw’ heyl bekloeck
En uwer muren wel-standt soeck,
En is om geen geringe saeck:
Het is om yet van groot belang;
Het is om dat in uw’ bevang Ga naar margenoot+
De Heer, ons’ Godt en groote Koning
(Die saligh en onsterfflijck leeft)
Zijn heyligh huys verkoren heeft,
Verkoren heeft ter vaster wooning.
9 Verkoren heeft; en sichtbaerlijck
Met treffelijcken luyster woont,
Die overal, maer daer sich toont
In over-heerlijck Godtheydts blijck.
Wat hert met sijnen Godt gesint,
En eert niet ’tgeen sijn Godt bemint?
Lieff laet aen ’sLieffs sijn oordeel binden.
V, Stadt, meer dan der steden een’,
| |
[pagina 348]
| |
Mijn vrinden meer dan alle ste’en,
Godt liev’ ick meer dan alle vrinden.
|
|