Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids

Den liij. Psalm.

1   DAer is geen Godt, soo spreeckt de dwaes in’t hert. ⁺
Van schennis, schand, en grouwel zijn de wegen

+ 1

[p. 155]

 

 

Sijns boosheydts vol. niet een die deuchd wil plegen.

 

Swaer wordt de mensch van kennis Gods ververt,

 

uyt ’tquaedt ontwert.

 

 

 

2   ’tQuam voor Gods throon. Op’t menschelijc geslacht ⁺

 

Ging ’theyligh oogh schou-vaerdigh na beneden.

 

’tGerucht bleeck waer. het stonck all’ watse deden. ⁺

 

Al slim, niet rechts. Waer Godt sterft in’t gedacht

 

Leeft sond in kracht.

 

 

 

3   Hoe? isser dan (sprack hy) geen hoop’ altoos ⁺

 

Dat sich dit volck in’t quaedt sal laten seggen

 

’tWelck op de Mijn’ het jock soo swaer durff leggen

 

En vreets’ als broodt? Is alles krachteloos

 

Door wenst in’t Boos?

 

 

 

4   Daer stijght (’tis waer) uyt ’therte doff en sot ⁺

 

Tot my geen be’e. De tijdt nochtans sal komen

 

Dat dwasen angst op’t bangst haer sal doen schromen,

 

Soo streckt de mensch die niet en acht op Godt

 

Sich selfs ten spot.

 

 

 

5   ’tMagh hier de boos’ een wijl na wenschen gaen,

 

In’t endt nochtans werpt God haer hoop’ daer henen,

 

Verstroytse, plaechtse, morsseltse de beenen,

 

Versmaets’ als dreck. Dus blijckt dat slimme pa’en

 

In’t endt verra’en.

 

 

 

6   Ach quam de tijdt dat in dit swaer gequel ⁺

 

De Heer met hulp uyt Sion eens genaeckte,

 

En ’theyligh volck uyt slaverny geraeckte:

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 156]

 

Dat waer een vreuchd en eeuwigh herten-wel

 

Voor Israel.