Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen xl. Psalm. 1 MEt groot geduldt wacht ick op Godt. en hy Ga naar margenoot+
Komt t’mywaerts aff verhoort mijn klacht;
| |
[pagina 120]
| |
 Treckt my uyt ellends modder-gracht; Ga naar margenoot+
Vest m’op een steen daer mijn voet gang-wis zy:
En geeft, door sulcke dingen, Ga naar margenoot+
Mijn mondt wat nieus te singen,
Tot sijnes lofs vermaen.
Dies menigh, die’t aenschouwt,
Godt vreest, en hem vertrouwt.
Want Liefd en macht lockt aen.
2 O! Saligh hy, die Godt vertouwt, en ’toogh Ga naar margenoot+
Noch op der boosen schijn-luck slaet,
Noch gluert na ’tvolck dat waerheydt haet.
Veel wond’ren, Godt, hebt ghy gedaen. te hoogh Ga naar margenoot+
Zijn ons uws herten raden,
Betuyght door veel weldaden,
Die ick soo gaern de’e kondt,
Doch vind mijn macht te kleyn.
Het menschelijcke breyn
Vindt in Godts diept’ geen grondt.
3 Ghy hebt my, Godt (door dien ghy’t oor beschaeft Ga naar margenoot+
En ’thert van d’algemeenen waen
Gesuyvert hebt) klaer doen verstaen
Dat uwe lust niet is, te zijn begaeft
Met meel en bloedt-off’randen
Gebracht door menschen handen.
Dies sprack ick: wat’s de rest, Ga naar margenoot+
Als ick na wil u dien?
| |
[pagina 121]
| |
Hier. spreeckt; en’tsal geschien.
Soo’t Godt begeert is’t best.
4 Vw’ wil te doen (gelijcker in uw’ Boeck, Ga naar margenoot+
Door wijs beschick van uwen raedt,
Klaer-uyt van my geschreven staet)
Dat is’t, o Godt, dat ick van herten soeck.
Vw’ Wet (belet van sonden)
Bewoont ’sherts diepste gronden.
Met helder stem-geluyt Ga naar margenoot+
Maeck ick voor menigh schaer
Vw’ rechten openbaer.
Wat nut kan doen moet uyt.
5 Ick leg mijn mondt (dat siet en weet ghy, Heer)
Geen swijgen op. ’tvernoeght my niet Ga naar margenoot+
Dat mijn oogh juyst de waerheydt siet.
Verborgen Weet dijdt noyt tot nutte leer.
Ick brengs’ her-voor ter klaerheydt.
Van my wordt uwe Waerheydt,
Heyl, Trouw, Erbarmenis
By velen naeckt verklaert.
De schat is niet van waerd
Die steeds verborgen is.
6 Des sluyt my, Heer, uws goedtheydts deure niet. Ga naar margenoot+
Blijff steeds met liefd en trou ontrent.
Want ramp, en lijden sonder endt, Ga naar margenoot+
Omringen my. mijn sond baert my verdriet.
Sy heeft my aengegrepen
En ’thert alsoo benepen
Dat my ’tgesicht vergaet.
Haer tal trotst ’thayr op’t hoofdt,
Dies ’thert my wordt ontrooft,
Wat vloeytter quaedts uyt quaedt!
7 ’tZy u belieft’, o Godt, dat ghy my redt. Ga naar margenoot+
Doch laet de hulpe die ghy doet
| |
[pagina 122]
| |
Verzelschapt zijn met snellen spoedt.
Soo worden sy met schaemt ter ne’er geset Ga naar margenoot+
Die loeren op mijn leven.
Soo wordens’ aff-gedreven
En quijnen in haer schandt Ga naar margenoot+
Die my ramp-gunstigh zijn,
En roepen: O dat’s fijn.
Noyt boos’ ontvlood Godts handt.
8 Maer vreuchd en lust voor elck die t’uwaerts streeft. Ga naar margenoot+
Dies alle ziele die u mint
En smaeck in uwen zegen vindt,
Dees reden staegh uyt reynen gronde geeft:
Op’t hooghst zy Godt gepresen.
’kBen arm: Hy houdt m’in wesen Ga naar margenoot+
In’t mids van ongeval.
(Mijn heul en troost zijt ghy.
Komt snel met hulpe by.)
Die Godt heeft, heefttet al.
|
|