Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen xxxv. Psalm. 1 IN noodt houd’ ick my, Heer, aen dy. Ga naar margenoot+
Ick ben te slecht, dingt ghy voor my,
En vangtse in haer woorden-listen
Die t’onrecht met my willen twisten.
Ick ben te swack, gaet ghy ten krijt’
En levert mijn bestrijders strijdt.
Met recht roept hy een stercker a’n
Die selver sich niet redden kan.
2 Grijp schildt en swaerdt. lang wap’nen voort. Ga naar margenoot+
Geeft u vooraen in mijn slachoordt.
Sta strack. wilt op den vyandt passen
En gunstigh t’mijner hulpe rassen.
Houdt uwe lans gereedt ten kamp, Ga naar margenoot+
En biedtse ’thoofdt, die, graegh ten ramp,
Moordt-gierigh my rondtsomme gaen.
De sterckste kan best tegenstaen.
| |
[pagina 99]
| |
3 Spreeckt my, spreeckt my een hert in ’tlijff Ga naar margenoot+
Dat mijne hoop’ onwanckel blijff
En ’tongekreuckte hulp-vertrouwen
Noyt in mijn ziele koom te flouwen.
’tOnedel Roodt smett’ haer ’taenschijn
Die vyandt van mijn leven zijn,
Met schaemt doortreff’ haer smaet en hoon:
Alsulcken werck, alsulcken loon.
4 Met schande keer en ruym het veldt Ga naar margenoot+
’tVolck dat my blinde lagen stelt:
Gelijck het kaff dat heen moet stuyven
Wanneer de windt daer in komt snuyven.
Godts wraeck-gesant zijs’ op de le’en. Ga naar margenoot+
De nacht en slijck leg om haer heen;
Haer wegh zy onbequaem ter vlucht.
Quaedt-lijden is des quaedt-doens vrucht.
5 Waer hun van my oyt leet gedaen,
Haer doen had glimp. maer ver van daen.
Heel sonder reden gaens’ haer netten, Ga naar margenoot+
My ten verderff, bedrieghlijck setten.
Dies treff’ de ramp haer onverdacht Ga naar margenoot+
En stort’ haer in haer eygen gracht;
Haer strick bestricks’ in schaed’ en leet.
Daer ’tquaedt uyt komt is’t best besteedt.
6 Dan sal mijn geest, in Godt verheught, Ga naar margenoot+
Sijn hulp erkennen in de vreuchdt,
En mijne tong, ten klaren teecken Ga naar margenoot+
Mijns diepen ernsts, aldus doen spreken:
Waer is, o Godt, een Godt als ghy?
Die d’arme redt, en haer party,
Hun veel te swaer, de macht besnoeyt?
Waer hulp geschiedt, waer eer-danck vloeyt.
7 Ach! quaem die ure! Want seer groot
| |
[pagina 100]
| |
Is’t onheyl dat my nu bestoot.
Daer komen uytgemaeckte tuygen Ga naar margenoot+
Die leugen uyt haer borsten suygen
En my op-dichten ’kweet niet wat,
(Daer ’thert noyt weet van heeft gehadt)
uyt trotsen wrevels aengehis.
De boosheydt vindt daer niet en is.
8 Voor ’tgoet van my aen haer geschiedt Ga naar margenoot+
Doen sy my quaedt en hert-verdriet.
Ick nochtans, does’ in kranckheydt lagen, Ga naar margenoot+
Heb treur-kle’en over haer gedragen;
Mijn lijff, omslingert met een sack,
Berooft van voedtsel en gemack;
Met ernst voor haer gesmeeckt om soen.
Goe’ daet vereyscht goedt weder-doen.
9 Wat soud’ ick meer? ’kHeb al volbracht Ga naar margenoot+
Wat druck en ware liefd’ oyt wracht,
Wat vriendt aen vrient, wat Broe’r aen Broeder,
Wat Soon aen dier-beminde Moeder
Oyt heeft betoont op’t droeve graff.
Maer sy, te veer van Menscheydt aff, Ga naar margenoot+
Verheugen in mijn qualijck vaert.
Vreuchd in verdriet is boosheydts aerdt.
10 Eylaes waer wilt in’t endt noch heen?
Het schuym van volck raeckt op de been: Ga naar margenoot+
Gemaeckte narren, leugen-flikkers,
Oogh-dienders, vette-brocken-slickers,
Met all’ ’tvuyl-aerdigh straet-gespuys,
Spot, (onverdient) spot met mijn kruys,
Grijnst, knerst, beschimpt mijn droeven staet.
Hoe selden houdt de boosheyt maet!
11 Hoe lang, Heer, siet ghy ledigh toe? Ga naar margenoot+
Zijt ghy des duldens noch niet moe?
| |
[pagina 101]
| |
Herbrengt mijn ziele ’tsoete leven
Ach! wilt my niet ten rooff-aes geven
Van volck dat wreedt, als Leeuwen, is.
Soo krijg’ ick, vol verheugenis, Ga naar margenoot+
Voor groote scharen prijsens stoff:
Bevonden hulp geeft rijcken loff.
12 Verheugt niet dat mijn we’erparty Ga naar margenoot+
Ten onrecht over my verbly’
En sijnes herten smadigh dencken
Betuygh met spottigh oogen-wencken.
Daer woont geen vreed’ in haren grondt, Ga naar margenoot+
Veel min noch in den stouten mondt.
Die vreedtsaem is, dien staet haer net.
’tGaet slim daer wil draeft boven wet.
13 Haer mondt, door lachen wijdt gespert, Ga naar margenoot+
(Getuyge van’t venijnigh hert)
Berst uyt, en spreeckt: Dat’s ons behagen.
Soo soo. dit’s dat wy gaerne sagen.
Maer ghy, Heer, die’t all’ weet en siet, Ga naar margenoot+
Spreeck op. gedoogh het langer niet.
Weest my niet veer. stoor droefheyts nest.
Die’t all’ vermagh troost alderbest.
14 Waeck op. geeff vonnis in mijn saeck Ga naar margenoot+
Mijn Godt dien ick mijn richter maeck,
Op dats’ in’t onverdiende lijden, Ga naar margenoot+
Trotsmoedelijck, haer niet verblijden,
En spreken in haer hert: O! goedt. Ga naar margenoot+
Daer, daer. dat’s juyst soo’t wesen moet.
Wy hebben hem. hy is verdruckt.
De tong wordt stout als moedt-wil luckt.
15 Met vuyle schaemt’ en neder-moedt Ga naar margenoot+
Sy hare sotte vreuchdt geboet’t,
Oneer en schande moets’ omvangen
En als een kleedt rondtsom haer hangen
| |
[pagina 102]
| |
Die hun verheugen in mijn quaedt,
En toonen met verwaenden praet
De trotsheydt van haer boosen sin.
Daer straffe komt, krimpt hoomoedt in.
16 Maer haer dien des gerechtheydts lust’t Ga naar margenoot+
En mijnes onschuldts zijn bewust
Gunn’ Godt in vreuchden heen te treden,
En dring haer tong tot dese reden:
Gelooft zy Godt, die sijnen knecht
Soo gunst-rijck is, en toont sijn recht.
Dies steed’s mijn tong uw’ loff verbreydt.
Hulp oorsaeckt vreucht; vreucht, danckbaerheyt.
|
|