Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
Den xiiij. Psalm. 1 WAer toe vervalt het roeckeloose breyn,
Als’t, eens in swijm, los heen begint te rasen!
Hoe kan de mensch allencken sich verdwasen
Door stil bedroch, als hy van gront niet reyn,
Volght ’swerelts treyn!
2 Daer is (soo diep verwordt de geest in’t sot) Ga naar margenoot+
Daer is seyt hy in’t endt (hoe wel de tonge
Meest anders praet, door wenst of vrees bedwongen)
Daer is, seyt hy in’t herte, beestigh-bot,
Daer is gheen Godt:
3 Godtsdiensticheydt is maer een menschen droom,
Een mijmer-vlaegh, een waen, een ydel wesen,
Een eygen vondt, gegrondt op’t kindtsche vreesen
Des slechten volcks, dat sich door vies gheschroom
Geeft onder toom.
4 Dusdanich is het heymelijck gedacht
Des slimmen grondts. dies opent sich een deure
Ter grouwlijckhe’en. en niets so schelmsch kan beuren,
Off ’twort (als’t dient) van haer of me’e volbracht,
Off na ghetracht.
5 Niet een van haer die sich ten goede geeft.
’tWtwendigh doen is off een schalck vermomsel
En ’sboosen grondts bedrieghelijck verblomsel,
Off domme sleur daer ’thert geen keur in heeft,
Maer los na leeft.
| |
[pagina 34]
| |
6 Godt sach op aerdt van sijnen Hemel aff, Ga naar margenoot+
Off noch mischien yet goedts waer by de luyden,
En haerder een, bywijl door deuchde-buyden
Geraect, uyt smaeck van koomstigh loon off straff,
Tot hem sich gaff.
7 Maer niet en is, daer wordt vergeefs gesocht.
Boos, door en door, was ’trot der snooder mannen. Ga naar margenoot+
Ter schelmery was van haer t’saem gespannen.
Niet een die deucht, off deuchts gelijc, voortbrocht,
Off eens om docht.
8 En hoe sou deuchdt behechten in’t gemoe Ga naar margenoot+
Dat, heel verpest’t, en ruyms-tooms overgeven
Ter vuylicheydt van’t Godt-vergeten leven,
Als ’thong’rich wilt, na ’tvleysch der vromen woet,
En drinckt haer bloedt?
9 Hoe kander deuchdt herberghen in een geest
Die d’heelen grondt sijns levens vest in logen,
En, van sich selfs moedtwillighlijck bedrogen,
Den grooten Godt (gelijck een reed’loos beest)
Noch bidt noch vreest?
10 De tijdt, nochtans, sal komen, dat haer dic Ga naar margenoot+
En eeltigh hert, dat sich geens quaet kan grouwen,
En Godts getuygh’ sijn aenklacht stil doet houwen,
Getreft sal zijn in eenen oogenblick
Van Godes schrick.
11 Getreft sal zijn, als Godt het ongeval
Sijns waerden volcks sal eenmael komen enden,
En hen, die nu uyt zijn op sijn’ ellenden,
Dit hert-doorslaend’ en snijdend’ stem-geschal
Doen hooren sal:
12 De vroom’ hebt ghy in haer eenvoudt veracht, Ga naar margenoot+
Verdruckt geschent; en haer Godtsdiensticheden,
| |
[pagina 35]
| |
Haer hoop’, haer vrees, haer yver, haer gebeden,
Haer ernst, haer Doen by elck in haet gebracht
En trots belacht:
13 Nu keert het lot. nu neemt sich Godt haers aen.
Nu is de draet haers ramps ten endt geloopen.
Nu blijckt hoe wijs sy zijn die op Godt hopen,
Hoe dwaes, die, door’t hoovaerdich God-versma’en,
Haer ziel verra’en.
14 Ach! quam de tijdt, dat, in dit swaer gequel,
De Heer met hulp, uyt Syon eens ghenaeckte,
En ’theylich volck uyt slaverny gheraeckte!
Dat waer een vreuchdt en eeuwigh herten-wel
Voor Israel.
|