|
| |
Psalm LXIX.
HElp help ach God! het water dat is tot aenden mont;
Help help ick gae te grondt:
De ziel staet op de lippen; ten dient ten dient niet naeder
Help my mijn Godt en Vaeder.
Ick ben gelijck een mensche die in een diep moerasch
Vergeefs maeckt veel geplas;
Vergeefs 't hooft op wil houden, als hy begint te sincken,
En vast sijn doot te drincken.
Mijn keel door staedig roepen die slaet een heersch geluyt
En laet de stem naeuw uyt.
't Gesight terwijl de Heere vast met zijn hulp blijft marren
Is moê door 't stadig starren.
Mijn haters die my haeten met onverdienden haet,
En doen my 't onreght quaet,
Sijn meerder dan de hayren die op het hooft my groeyen;
Men siet haer 't volck toevloeyen.
Ick moet de straffe dragen (en draeghse met gedult)
Die ick noyt heb verschuldt:
Reght of een mensch van dingen die hy noyt heeft gestoolen
't Vergoeden wierdt bevolen.
Nochtans mijn onschult Heere, die is u openbaer,
En of ick met de dwasen oyt dwaeselijck ging doolen
Laet mijn onschuldig lijden, en onverdiende pijn
Geen stof van schaemte sijn:
Geen stof van schande weesen, voor haer, Godt der hayrkragten
Die op u goetheyt waghten:
Die door een heylig leven, gestadig (als ick doe)
Op dat het haer niet hinder die hoop te blijven hoopen,
Dien loop te blijven loopen.
Is 't niet om uwent wille dat ick veel spotterny,
En dat my als ick peynse waer voor ick ben gerekent,
De schaamt het aensicht teeckent:
Mijn broers van eene Moeder met my ter Wer'lt gebragt;
Daer ben ick van veracht:
Sy houden my alt'samen als waer ick niet haer broeder
Haer Moeder niet mijn Moeder
Den yver tot u wetten doorkoockt nochtans mijn hert
Met doodelijcke quelling, als ickse vanden quaeden
Lichtvaerdig sie versmaden.
Dat u gedaen wordt Heere, dat treck ick my soo aen
Als waer 't my selfs gedaen.
U schenders sijn mijn schenders en u te sien verachten
Door pijnight mijn gedachten
Ick ween; en door ontreckingh van 't noodelijcke broot
Sy lachen met mijn weenen, de wreedt geaerde gasten
En spotten met mijn vasten.
Beneem ick mijne leeden haer ciersel en gemack,
| |
| |
Sy sullen my haer selven gelijck een nar beschrijven
En daer den spot me'e drijven,
't Wort door de Stadt een fabel een spot van alle man;
Men hoorter inde poorte van schimpen en van rallen
En by de wijn van kallen.
Terwijl bid ick u Heere en bidde u op die tijt
Wilt nu ghy Godt die Godt-heyt en trouw in 't hert hebt woonen
Trouw hulp aen my betoonen.
Verlost my van d'ellenden waer door ick schier beswijck
En smoor als inden slijck.
Verlost my van mijn haeters, dat sy my niet vernielen
En dat ick in benautheyt als in een diepen vloet,
Doch niet verdrencken moet.
En sonder hoop van uyt-koomst als in een toe speloncke
In ramp niet blijf versoncken
Verhoort Heer want u goetheyt is troostelijck en soet
Koomt hy ach schuylt niet; haest u na dat u goetheydt groot is.
En uwen knecht in noot is.
Draeght sorghe voor mijn leven, behoedt het my voor schandt
Van mijn verwaendt vyandt.
Ghy zijt in al's mijn tuyge: ghy weet van mijn versmaetheydt,
En van mijns vyandts quaetheyt.
De smaedt doorstack my 't herte; en in al 't swaar gequel
Ick sag of 't yemandt smerten doen my de pijn verteerden
Daer was geen mensch die 't deerden.
Ick wachten oft my yemandt een troostig woortge gaf
Maer elck was even straf.
Gal was mijn spijs, en edick den dranck die sy my gaven
Om mijnen dorst te laven.
Dies moet haer aen haer tafel den kost vergiftigt sijn,
Een onver-waghte plaege moet haer de maeltijt stooren,
Hel' duyster moeten d'oogen en blindt moet sijn 't gesicht
In 't alderklaerste light.
De leeden ende rugge die moet haer sijn gebroocken,
En 't lijf haer t'samen kroocken.
U ongena als water dat uytgegoten wordt
Moet op haer zijn gestort.
U aldergrimmigst toornen moet over haer verdueren,
En eeuwig haer doen treuren.
Haer wooning daer sy woonden verlaeten en om veer,
Sy niemandts wooning meer;
Hout alle haere sonden op eenen hoop vergaert,
Op datse haer beletten 't rechtvaerdig loon der vroomen
Geeft haer Godtloose namen tot loon van soo veel quaets
In 's levens boeck geen plaets.
Laetse in 't getal der vroomen die inde deughdt volherden
Niet aengeschreven werden.
Ick steeck in diep ellende mijn hert door druck ontwee,
| |
| |
Ghy Heere moet my helpen, en my daer heen verheffen,
Daer 't quaet my niet kan treffen.
Ick wil een liet gaen dichten, en richten mijne stem,
Tot lof en prijs van hem,
Van hem die mijnen Godt is tot lof en danck des Heeren
Dat sal hem liever wesen, en aengenamer saeck,
En van veel meer vermaeck,
Dan ofm' een os een beeste, met hoorns en klauwe brachte
En hem ten offer slachte.
Den armen sal 't aenschouwen; en bannen al 't getreur,
En nemen vreught daer veur,
Godts Dienaers wordt het herte, 't welck droefheyt hadt ontrustigt
Met vreugde heel doorlustigt,
Want Godt verhoort de kleyne al sijnse slecht van staet,
Sijn-volck soo swaer gevangen stelt hy haer noot en lijden
Daerom moet Hemel aerde met al dat daer op leeft,
Met al dat daer in sweeft:
De Zee en alle dingen die haer daer in verroeren
Sijn loften Hemel voeren.
Want hy sal 't waerde Zion nae al de pijn en druck
En Iuda sal haer steeden, te vooren gants vervallen,
Sien leggen in haer wallen.
Sien bouwen sien hermaecken, op datmen daer verwerf
Een seeker plaets en erf.
Al die Godts naem beminnen, die sullen daer in woonen;
En met haer haere Soonen.
| |
| |
| |
Starters boeck-bestraffing.
Het wroegende gemoet, wat ist een wreede Beul?
Te spade; vind men troost, noch hulp, noch heyl, noch heul.
't Verwecke een yder dan zich selven wel te quijten,
In deugdes baen te gaen, noyt vrucht'loos tijdt verslijten.
|
|
Auteursrechtvrij