Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– rechtenstatus


Psalm CXLVI. LOoft, mijn ziel, den Heer van boven, Die ick prijsen sal en loven, Loven sal soo lang het leven 't Lichaem niet en sal begeven: Stelt geen hoop op groote luyden, 't Sijn maer menschen kind'ren; huyden Sijn sy iets, en hooch in waerde Morgen niet, en weer tot aerde. Huyden schijnen sy een wonder Morgen moeten sy daer onder, Al haer poogen en aen-slagen Sal de wint daer heenen dragen. Salich dan, die Godt te baet heeft, En alleen tot troost en raet heeft. Iacobs God, die van 't begin is, Die dit al, met datter in is, Heeft geschapen die noyt faelden En zijn woort niet in en haelden;
[pagina 315]
Die van onrecht kan bevrijden; En doet recht, die onrecht lijden. Die men arme menschen spijsen, En veel goetheyt siet bewijsen, Aen die, die de boeyen prangen En in kerckers zijn gevangen. Menschen die niet sien en konnen; Sietmen hem het licht vergonnen, Hy verheft de neer geslagen, Vromen zijnt die hem behagen. Over vreemt en over weesen, Laet hy zijne sorge weesen. En de man verlaten vrouwen, Laet hy oock zijn ooch aenschouwen. Maer de boose doet hy wijcken Met haer listen en practijcken: Hy is eeuwig Godt, en Koning. En in Sion is zijn woningh.