Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 313]
| |
Mijn minder niet te achten,
En als de stoute rijcken,
Mijn meerder niet te wijcken!
Ick laet De baetse sinnen
De reden niet verwinnen:
En 't hert my met bedriegen.
Om alte hooch te vliegen;
Waer slecht, en recht behaegt my,
Ist anders Heer soo plaegt my,
Laet ongeval, mijn lot sijn,
En Godt niet meer mijn Godt sijn
Een kindt dat versch gespeent is,
En teederlijck verweent is,
Mach ick my by gelijcken,
Als die 't in my doe blijcken:
Een kindt dat kleyn en teer is,
En noch sijne lusts geen Heer is;
Alst onlangs heeft gesogen,
En naulijcx zijn ontogen
Des moeders lieve borsten,
Daer 't keeltgen soo nae dorsten,
En 't hertgen door ontfonckten,
En d'oogjes soo na lonckten,
De handjes soo nae grabbelden,
Het tongsken soo aen sabbelden,
De lipjens vast begreepen,
De tantjes soo beneepen,
Waer uyt het natjen haelden,
Dat door al 't montjen straelden.
Het natjen dat soo soet was,
En't best van 's moeders bloet was,
Kan niet soo treurich steenen,
En nae zijn moeder weenen,
Kan niet soo seer verlangen,
En aen zijn moeder hangen:
Als ick Heer, steets gae trachten
Om alle mijn gedachten
Tot u alleen te senden.
U, hulper in ellenden
U trooster in het lijden,
U leyts-man in het strijden,
Die oorsaeck van mijn pracht zijt;
Die oorsaeck van mijn macht zijt,
U Gever van mijn kroone,
En 't huys, dat ick bewoone,
U gever van mijn leven,
En die 't all hebt gegeven.
Mijn landts-lie van den vromen
Israël afgekomen,
Dewijl Godt, die de helt is,
Dient al in zijn gewelt is,
Een heylandt inden druck is,
Een oorspronck van geluck is,
Wat soud u dan beletten,
U hoop op Godt te setten,
Wilt dan op niemand bonwen;
Maer hem alleen betrouwen;
Hebt hoop en laetse duyren
Van nu tot aller uyren.
|
|