Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 303]
| |
De boose met al sijnen schijn,
Sal nergens meer te vinden sijn.
Maer hy die niet met allen scheen
En in sijn eenvoudt ginck daer heen
Beerft het lant, en houtter stee
En woonter in met rust en vree.
Zain.
De Boose leyt soo men'ge laagh
Daer hy den vroomen gaern in saegh
En knerst van spijt, en schudt den kop
En eet, van nijt, sijn hert schier op
Godt siet het aen en lachter met
Want d'uyre, die hem is geset
En sijns geluckx een eynde maeckt
Die siet hy dat al vast genaeckt.
Heth.
De boose heeft sijn sweert ontscheedt
En op den boogh den pijl gereet:
Den armen, doch niet bosen mensch
Te treffen is sijns herten wensch
Maer 't sweert dat sal te rugge gaen
En sijnen eygen Meester slaen:
Een anders quaet dat wordt sijn wee
En zynen boogh die moet ontwee.
Theth.
Het kleyne dat een vroome heeft
Waer van hy met genoegen leeft,
Is beter dan den over-vloet,
En alder bosen groote goet,
Der goddeloosen goet en maght
Vergaet en wordt te niet gebracht.
Der vroomen goet en staet beklijft,
Door Godt die haer beschermer blijft.
Iod.
Daer is geen quaet of ongeval
VVaer in een vrome sneven sal
Om dat dien God die 't al bespiet,
En weet wat zyn sal, eer 't geschiet,
Haer goet en staet bestendig maeckt,
En altijt voor haer sorght en waeckt
Soo datter in den duyren tijdt
Niet een van haer gebrecken lijdt.
Caph.
De boosen hier op Aerden groot:
Maer in Gods oogen kleyn en snoot
Die Godt voor sijn partyen kent,
Geraecken snellijck aen haer endt.
Gelijck het vet van d'offerhandt,
Alst door de vlamme wort verbrandt,
Niet anders is als een gesmoock
En in de lucht een dunnen roock.
Lamed.
Een godloos mensche die veel gelt
Vergadert en op woecker stelt,
Al wort hy schoon van tellen moe
Sijn hant blijft voor den armen toe
Een vroom al heeft hy selfs niet veel
Den armen krijgt nochtans zyn deel
Dies oock zyn zaet het lant beerft
Maer des godloosen stam versterft.
Mem.
't Is godt die sulck een mensch behoet
| |
[pagina 304]
| |
En geeft zyn doen een gladden spoet
't Is Godt die voor hem sorge draegt
Om dat hem al zyn doen behaeght
In dient hem ergens in misluckt:
Hy wort niet voort ter ne'er gedruckt
Noyt soo en mist hem Gods by-standt
Want God die heeft hem by de handt.
Num.
'k Ben jonck geweest nu ben ick out,
En noyt heeft mijn gesicht aen-schouwt
Dat eenig vroome bleef in noot.
Of dat zyn saet moest gaen om broot.
Want die noyt hart en was ofvreck
Hoe sou die komen in gebreck.
En die gaern yeder heeft geleent
Ist vreemt dat God sijn kinderen meent.
Sameel.
Dat goet is doet, dat quaet is schout,
Begeert ghy, dat ghy 't leven houdt
Want Godt bemint en heeft sijn vreugdt
In billickheyt en waere deugdt,
Die goet zyn en van zynen aert
Die worden steets van hem bewaert
Maer die af-keerig sijn en quaet
Die gaen te niet met al haer saet,
Aiin.
Al die recht-vaerdig sijn van geest
Daer Godt op-recht van wort gevreest
Die is het lant ten erfbereyt
Daer Godt soo veel van heeft geseyt,
En haer sal voor een korte stondt
't Besit daer van niet zyn vergont;
Maer 't sal haer zyn een vaste plaets
En eeuw'ge wooning hares zaets.
Phe.
Al wat de vroome denckt of seyt
Is wijsheyt en gherechticheyt
Daer denckt hy om daer spreeckt hy van
By yeder een al-waer hy kan.
Want in zyn hert daer staet Godts Wet
Daer hy geduyrig soo op let
Dat hy met sijnen wil en weet.
Noyt op verkeerde weegen treedt.
Zade.
De boose leert en spreyt sijn net
Den vroomen is't daer hy 't voor set
Wanneer hy niet recht uyt en derf
Staet hy met list nae zyn bederf
Maer Godt die hem bewaert die maeckt
Dat hy niet in zyn handen raeckt:
Die aen-klaegt die bemintmen valsch.
En niemand mach hem aenden halsch.
Coph.
Verwacht op God en leeft slechs wel
Nae sijne wetten end' bevel.
Soo wordt ghy hooch van hem gestelt
En krijgt het landt in u geweldt
Maer 't endt van 't volck dat Godloos is
Is dight nae by, en gants gewis
En of ghy twijff'len moght misschien
Uw' eygen ooghen sullen 't sien
| |
[pagina 305]
| |
Resen.
In mijne daghen nu en dan,
Heb ick gesien een Godtloos man
Die opgeblasen was en sier,
En groenden als een lauwerier:
Een wijl daer nae 'k gae weer voor-by,
Ick sie nae hem en weg was hy.
Sijn goet, zyn moet, zyn maght, zyn prael,
Verdweenen was het al te mael.
Schin.
Blijf vroom, ô mensch, en hout u recht
Blijf Godt een trouw en stadich knecht:
VVant die soo sijn (of lang of haest)
Die sal 't gewis wel gaen in 't laest.
Maer die Gods wetten over-treet,
En snel is tot sijns naestens leet
Die wert met schanden uyt-geroeyt
Als nu zyn sondt Godt heeft vermoeyt.
Tau.
Godt helpt den vroomen en verstoort
Den boosen die hem komt aen boort
Hy is sijn sterckt en maeckt hem koen
En helpt als 't helpen is van doen.
Op Godt soo staet de vroome vast
Die hem verlicht in sijnen last,
Die hem verblijdt in sijnen druck
Van Godt wacht hy al sijn geluck
|
|