|
| |
[O VVerelt die ons hert!]
Sang: VVaer is nu mijn vryheyt.
In veel Ydelheyt verwert,
En daer na beloont met smert,
Hoe geluckig is de mensch!
2. De mensch die u bemint,
Segg'et mijn doch wat hy vind?
Anders niet als roock en wind
Morgen wel als roock verdwijnt.
3. Al't goet dat ghy vervaet,
En daer met ghy ons verraet,
Is rijckdom, wel-lust en staet,
En al wat ghy geven kunt:
4. De wel-lust soo elck siet
Kan lang-duyrig wesen niet, Of sy word van selfs verdriet,
Menig mael verandert wert,
5. Die nu is rijck van goed,
Krijgt licht morgen tegen-spoed,
En vaert schielijck banckeroet.
U van Rijckdom licht ontbloot.
6. En die nu leeft in Eer,
Soo 't geval eens neemt sijn keer,
Stoot hem lichtelijck ter neer,
Dat het wanckel-baer geval,
U dien schijn-goed niet ontstal,
En men leyt u naeckt in 't graf.
8. Die dan door schijn verraen,
Na Gods Rijck niet-heeft gestaen,
En moet als het Gras vergaen,
| |
| |
Niet gevolgt een dwase min?
9. Na-dien de Werelt dan,
My niet anders geven kan,
Siet ick tooch mijn sin daer van,
Om een schaduw' die verdwijnt?
10. Waer toe sijn sinlijckheyt
Op een vluchtig Goed geleyt,
En hem pijn en smert bereyt?
Treurt wanneer hy dat verliest.
11. VVaer toe soo seer bemint,
Dat den mensche heel verblint,
En aen d'Aerde soo verbint,
En in 't eynd verloren gaet?
12. Ghy Goddelijck Geslacht,
Die dit nietig goet veracht,
En na veer een beter tracht,
Die het aerdsche volck verleyt.
13 Ghy tracht alleen na deugd,
Die u meer dan d'aerdsche vreugd,
Meer dan geld en staet verheugt.
't Aerdsche goed voor u teslecht
14. Die deugd, een Goddelijck goet
Die Gods gunst verwerven doet,
Die is waerdig u gemoedt:
Die 't al neemt, u niet ontbloot.
15. De deugd die is soo schoon,
Dat sy is van selfs haer loon,
En na geeft sy d'Hemelsche kroon,
Stellen kan ons hert te vreen.
16. In-dien ghy armoet lijd
In veel swaricheyd en strijd.
En dat Deugd is al u vlijd,
Dat ontfangt ghy oock in 't goe,
Maer maeckt u daer-om niet moe:
| |
| |
Daer niet aen en hecht u sin.
18. 't Geen dat ghy hebt te veel,
Hout ghy niet voor u geheel,
Maer de naeste krijgt zijn deel,
Niet na weeld en over-daet.
19. Hoe dan 't geval hem keert,
En het aerdsche volck verveert,
Ghy blijft al-tijd onverseert,
En u is Gods Rijck belooft.
VVAt is doch ongedult in pijn?
'T is om zijn droef-heyt droevig zijn
Soo wort hy dan met recht belacht,
En als een grooten dwaes geacht
Die, omdat droef-heyt qualijck smaeckt
Sijn droef-heyt dies te grooter maeckt.
DAer moet veel strijdts gestreden zijn:
Veel kruys en leeds geleden zijn:
Een nauwen weg betreden zijn,
En veel Gebeds gebeden zijn
Soo lang wy hier beneden zijn
So sal t'hier na in vreden zijn.
|
|
Auteursrechtvrij