Psalm CXXVIII.
Meer dan het hert kan vaten;
Meer dan de tong kan spellen;
Meer dan de pen kan stellen;
Meer dan 't verstand kan weten;
Mach hy wel zyn geheeten,
Die, door Gods vrees bewogen,
Gods Liefde voor de oogen
Der menschen derf doen blijcken,
En daer niet van wil wijcken
Door 's Werelds soete vleyding'
Om 's VVerelds kromme wegen,
In 't groot of't kleyn te plegen:
Maer in Gods wegen wandelt,
't Zy wat hy doet of handelt.
Wel u die sulck een Helt zijt,
En soo in 't hert gestelt zyt:
Wat-weer-wil kan u drucken?
Wat quaet kan u bestrijen?
U werck wort niet te schanden;
En sal u niet verdrieten:
VVant ghy sult zyns genieten:
Met vreugde daer van eten,
Met wel-lust daer van drincken,
| |
Met vrede daer van rusten:
Als 't lichaem rust sal lusten.
Uw's levens gesellinnetje,
U Huys-vrou, u vriendinnetje,
Den spiegel van u sinlijck-heyd,
Sal u door hare minlijckheyd,
Aen-treckelijcke lieff'lijckheyd,
Bedienstige gerieff'lijckheyd,
En zedig' aen-genaemheydt,
Het hert in vreugd doen springen;
En door haer schoone deugden
Den Geest alsoo vervreugden,
Het oog sich laet verblijden,
Wanneer het komt t'aenschouwen
Den Wijn-stock, door 't wel bouwen
In volle groente groeyende
Van vruchten overvloeyende;
Sijn ranckskens wijt verbreydende;
En 't huys heel over-spreydende;
Een koele schadu makende,
Wanneer de Sonne, blakende,
En niet seer aen-genaem is.
Als jong' Olijven-boomen,
Die schoon en milt op-koomen,
Die op een rij geplant zyn,
En op een vruchtbaer landt zyn,
Haer loofjen weeldig uytende,
En daeg'lijcks hooger spruytende,
Wanneer des luchts onguyrheydt,
Of's Hemels droeve stuyrheydt
Den was-dom niet doet minderen:
Soo sullen oock u kinderen,
U tafel, soet, om-ringelen,
En, u tot vreugdt becingelen.
Wien God zyn Een en Al is;
Wiens hert is goet en zedig,
En van Gods vrees noyt ledig!
VVat kan, wat kan hem krencken?
Met al sijn doen en dencken,
Als een vrucht-rijcken regen,
Vermengt sich Godes zegen.
O! die Godt recht gedient hebt,
En daer-om God te vrient hebt;
Sijns liefdens milde stralen
En als gunst-rijcke stroomen
Met segen u verrijckende,
En nimmer van u wijckende:
Ietusalems groot-machtigheyt,
Haer goeden stant, en prachtigheyt.
Hy sal 't met u soo maken
| |
(Een saeck die alle saken
In soetheyt gaet te boven,
Dat, als uwe meeste Iaren
En 't lichaem traeg en mat wort,
Waer door men 't leven sat wordt;
En 't bloedt gemeynlijck kout is,
Dies 't hert veel-tijds benout is;
Een nieu geneucht genaken sal,
Die 't hert alsoo vermaken sal,
Dat, in plaets van af-keerigheyt,
Om 't leven noch te houden
Want hy die 't al moet stuyren,
Versien moet met die krachten
Waer door dat de geslachten
Van stam tot stam toe wassen,
Die sal 't met u soo passen,
Met vreugd' aen-schouwen mogen
Die u noch hier doen woonen,
Als hier den geest niet meer is,
Maer by des levens Heer is,
Die noyt en sal versterven.
Met vreuchd' u te door-spijsen
En 't hert u te verquicken,
Sal hy 't met u soo schicken
Dat g' in u laetste tijden
Al-tijdt sult sien in vrede.
|
|
Auteursrechtvrij