Over den LXII. Psalm.
'T Zy wat de Werelt poogt, 't zy hoe de menschen woeden,
Mijn hert, in God gerust leeft sonder pijnlijck vreesen:
In God, mijn hulp en troost, die my soo sal behoeden
Dat my geen quaedt hoe quaedt dat quaedt sal konnen wesen
Hoe lang beloert ghy doch een eenig met u allen?
Segt my hoe lang sal 't zijn, dat sich u sinnen scherpen,
Om hem, gelijck een muur, die nu vast dreygt te vallen,
In ongeluck en druck van boven neer te werpen?
Haers herten valschen grondt bedecken sy behendig,
Terwijl dat mijn verderf vast broeyt in haer gedachten:
De mondt is soet van Tael het hert dat vloeckt inwendig,
En port hem selven aen mijn onheyl te betrachten.
Wat schade kan 't my doen, nu God mijn eenig stut is,
Waer op dat mijn gemoedt sijn vastheyt heeft genomen?
Nu hy mijn troost, mijn heyl, mijn eer, mijn sterckt, mijn schut is
Waer achter ick my berg, en niet behoef te schroomen?
O menschen, wie ghy zijt, wilt ghy u hoop vast leggen?
Soo legts' op God alleen. Is angst in uwe herten?
Hem moogt ghy onbeschroomt u hert heel uyt gaen seggen:
Geen toe-verlaet dan God in alle noodt en smerten.
Maer menschen wat zijn die? met recht voor niet te achten:
De grootste onder haer en alder-hoochst gekomen,
Die sullen uyt haer doen wat groots en wonders wachten:
En als 't al is gcwacht, so sijn 't maer dwase dromen.
Hoe ydel zijn sy doch al t'samen met malkander,
Wilt ghy verstaen hoe seer? neemt twee gelijckeschalen,
En legt den mensch in d'een de Ydelheyt in d'ahder,
Wat gelt het, d'Ydelheyt die sal den mensch op-halen.
Op onrecht of gewelt, door uwe handt bedreven,
Verlaet u daer niet op, noch op u slimme gangen;
En komt u ongesocht de rijckdom toe-gedreven,
Soo laet, als waer 't een God u hert daer niet aen hangen.
| |
Och, wat een troostsaem woort heeft God van sich gegeven:
(Een woort, dat ick som-tijdts heb hooren na-verhalen)
Dat geen, dan hy alleen, van alle died'er leven,
Macht heeft, en goedt noch quaedt na waerde kan betalen.
't Is een waarachtig woort dat ghy ons hebt gesproken:
Want ghy Heer (ick bekent) zijt goedig en genadig.
't Goet wort van u geloont, het quaet van u gewroken:
Ghy doet elck na hy is, 't zy deugdig of mis-dadig.
Begeert ghy dat des Werelts quaet,
En al dat u hier tegen gaet,
V hert geen weedom aen en brengt.
Soo siet wie 't doet, en wie 't gehengt
Die 't doet (al waer 't de grootste Heer)
Is Aerde en die wort hy weer:
Die 't hengt, dat 's een die niet en sterft
En sijn vermogen noyt en derft.
Die 't doet, dat is een mensch als ghy:
Die 't hengt, is God, die 's meer als hy.
Die 't doet, die is gants niet-met-al.
Maer die het hengt, die is het al.
Wilt ghy dan 't best: acht Niet voor niet:
Maer vreest die 't Al is, en al siet.
|
|
Auteursrechtvrij