Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij[HOe lang, ach Heer!]Sang: Laetae Lacrimae.
| |
[pagina 206]
| |
Lvst om ontbonden te siin. Dit nietig leven, daer niet goedts van is te hopen,
Was van d’ Apostel, en doorwandelt en door-kropen:
Gewin my ‘t sterven is, soo sprack hy inde pijn.
'k Heb lust ontbonden, en den Heere by te zyn.
| |
[pagina 207]
| |
 heu- gen?
Helaes! wanneer,
Wanneer sal ick eens 't eeu- wig
Vader-land,
Betreden meugen?
Ieru-salem, des Hoogsten Ko- nings Stadt,
Der Deugd-betrachters hoop en herten-schat
Die u maer kent is licht des levens sat.
Te lang,
Te lang valt bang.
2.
Ach! kon het zijn
Dat ick niet meer door d'aerdschen lichaems band
Om laeg gehouwen,
Dat klaer geschijn
Van Godes licht (nu ver en in 't verstand)
Dicht mocht aen-schouwen.
Als ick maer denck om 't Hemelsche geklanck,
En aller Eng'len Goddelijck en sanck
Soo toef my schier de dood al veel te lanck,
En ‘k acht,
En 'k acht
Haer sacht.
3.
Wat hebt gy doch,
VVat hebt gy, VVerelt, waer-om dat m’ in dy
Sou' willen blijven?
Niet dan bedroch,
Niet dan ellend, gemengt met sotterny,
Is u bedrijven;
Uw alder-best voed sijn verborgen quaed
Uw alderschoonste heeft zijn bedeckt verraed.
Geluckig die sich uw's in tijds ontslaet,
En mijd,
En strijd,
En lijd.
|
|
