Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

[VErlies van heyl komt uyt de sond]

Sang:

VErlies van heyl komt uyt de sond;

De sond', uyt niet-wel-waken.

Versuym van wacht, uyt ongerusten grond

En hert-pijn in aerdsche saken;

Onrust, uyt qua' rek'ning maken.

2.
Qua'e rek'ning komt uyt mis-verstand

En onrecht prijs' of laken

Van yder ding. Soeckt gy, ô mensch, een stand

Die, door deugd, tot God doe naken:

Leer voor al goe' rek'ning maken.

3.
Door Waen word Liefd' te hoog gesteld;

Liefd' port tot toorn, tot wrake,

Tot druck, gequijn, en al wat rust ne'er-velt.

Maer niets sal u 't herte raken,

Kont gy slechs goe' rek'ning maken.

4.
Acht elck soo 't is: niet min noch meer.

Die dit heeft tot sijn baken,

Haeckt na elck ding soo weynig en soo seer

Alsme'r na behoort te haken,

Vry van 't quade rek'ning maken.

5.
Dat weg moet, is geen Liefde waerd:

(Daer Liefde sterft, scheyd tturen.)

't Moet wech, 't moet wech al wat'er is op Aerds

Godes heyl alleen, sal duren:

Daer moet Liefde 't hert heen sturen.

6.
Sterft u een vriend: 't is Menschen lot;

Dat sterff'lijck is moet sterven;

Een aerden-pot is maer een aerden-pot;

[p. 150]

Qva' rekenings onrvst.

Geluekig die zyn ty', kan reeck'nen, gissing leggen

Op eeuwig levens reys, by daeg en oock by nacht,
Op hooghte diepte, lengd', perijck'len voor te seggen
Qua'e reeck'nings onrust vliet, en stadig hout verdacht.

[p. 151]

 

Breeckbaer waer raeckt licht tot scherven:

 

Al 't verderff'lijck moet verderven.

 

7.

 

Begeeft u vrienden gunst: wat raed?

 

Dat los stond, kon ontslippen,

 

Krijgt gy voor eer, verachting, spot en smaet:

 

d'Eer was wind: die gaet licht glippen.

 

't Heyl hangt aen geen menschen lippen.

 

8.

 

Moet gy uyt goed, uyt haef en land:

 

't Zijn 's Werelts Tragedy- kluchten.

 

Van lang besit had gy noyt borg of pand.

 

't Los geluck, geaert tot vluchten,

 

Word niet vast door traen of suchten.

 

9.

 

Ontgaet u 't noodig lijfs vermaeck:

 

't Is d'Aard van aerdsche dingen.

 

't Treft ons natuur: maer is nochtans geen saeck

 

Die in 's herten grond mach dringen

 

Om met onrust te bespringen.

 

10.

 

Wil my des vyands swaerd verslaen:

 

'k Waer sot liep ick ter wapen.

 

Wil Hemel, Aerd, en alles t'ondergaen:

 

't Is een onder-gang geschapen.

 

Vrees kan geen vry hert verknapen.

 

11.

 

Geen onrust nut, gegrond, noch vry

 

Dan died'er komt door sonde.

 

Weest vry in't hert onrustig en onbly'

 

Soo lang noch die, Zielen-wonde

 

Niet door Boet' en is verbonden.

 

12.

 

Dat 's onrust, doch om waer onrust

 

Geheelijck uyt te braken,

 

En 't Soet vermaeck en volle Zielen-lust

 

Van de Hemel-rust te smaecken

 

Door goe' Rekening te maken.