Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

[WAnneer de groote dag, die eens moet zijn]

Sang: Galliarde Essex.

⁺WAnneer de groote dag, die eens moet zijn,
Aller dingen eynd sal geven:
In wat een angst en in-ner-lijcke pijn,
Sal het sondig hert dan beven!
Als d'oogen selfs aenschouwen,
't Geen Hier 't hert niet g'looven wou.
Ach! wat bitterder benouwen,
Laet laten rou!
Laes! die daer gaet vertrouwen,

+ Luc. 23. v. 30. Heb. 10. v. 27. Apoc. 6. v. 16.

[p. 67]

Van 't laetste oordeel.

Die schrickelijcke dach, des Werelts uyterste ende,

Sal ons die groote God, al t'samen eens toe sende.
't Vertoeven niet belet, elck Christen sulcx belijt,
De komst, is wel gewis, maer ongewis de tijt.

[p. 68]

't Geen hy bill'ck mistrouwen sou',
Als Gods Oordeel word gehouwen,
Voelt 's Wer'lts ontrou
Hy wil, maer waer kan hy vluchten;
Hy sucht, doch vergeefsche suchten;
't Hert, vol vruchte-loose vruchten,
Spreeckt sijn vonnis uyt.
Beter waer hy noyt geboren,
Dan de stem te moeten hoor en,
Die hem uyt der uyt-verkoren
Blijde Wooning sluyt.
2.
⁺2.
De dag toeft wel, en alles blijft soo 't was

Dies gy meynt g'hebt niet te schroomen:

Maer 't geen ten onpas komt, komt noch te ras;

Traeg'lijck komen, is oock komen.

God laet den Dag vertragen,

Niet om dat g'oock traeg zijn sult:

Maer sijns goedheyts wel-behagen

Word soo vervult.

Den Sondaer wil hy dragen

In lanckmoedelijck gedult,

Of mis-schien de straff' en plage

Sturf met de schuld.

En of schoon veel duysend' Iaren
Tot des Heeren dag noch waren,
Sal u doch de Dood niet sparen,

Die elck uyr zijn mag.

In de Dood ('t zy hoe geleden)
Is geen Tijd, dat wijst de Reden;

+ 2.Pet. 3. v. 9.

[p. 69]

 

Over duysend Iaer, is, Heden:

 

Sterf-dag, Oordeel-dag.

 

3.

 

Mensch, die, (hoe seer dit leven u behaegt)

 

Steeds den dood hebt op de hielen,

 

Had gy, voor Twee, die gy in 't Lichaem draegt,

 

Duysend oogen in uw Ziele:

 

Oog', om te konnen mercken

 

Wat het is dat u ontbreeckt,

 

En hoe gy door dwase wercken,

 

In ellend steeckt:

 

Soo mocht de geest sich stercken

 

Dat (g'hoe seer 't vleesch tegen-spreeckt)

 

Door u selfs tot Deugd te percken,

 

Gods toorn ontweeckt.

 

Laes! wat raed alsm' is aen 't hollen?

 

't Rolt licht voor' geen is aen 't rollen:

 

Valsche troost, die 't hert komt vollen,

 

Werckt groot Ziel-verraed.

 

't Boek sijns herten wel door-lesen,

 

Kon des Ziels ontoov'ring wesen:

 

Maer door medicijn te vreesen,

 

Blijft sieckt' even quaed.