Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 44]
| |
Altus.
TRaen, oogen, traen, en word :ss: fonteynen
Door u veel weynen veel :ss:
Benaude Borst, sen' door de lugt.
Een. droef - - gelucht, een :ss:
Weyn mede, weyn al gy op-rechte,
Weyn Go - des knechten: Laet klagt ver-
| |
[pagina 45]
| |
Tenor.
| |
Bassus.
TRaen, oogen traen, en word fonteynen
Door u veel weynen:
Benaude borst, sen' door de lucht, sen', :ss:
Een droef gesucht. een :ss:
Weyn mede weyn al gy op-rechte,
Weyn Godes - knechten:
Laet klagt ver-
| |
[pagina 46]
| |
Cantus.
verselschapt met getraen
ten He- mel gaen
Laet als twee beken,
Vw' oogen leken,
om den mensch (helaes!)
Die in 't hert,
Staegh benert,
En verwert,
Door qua waen van vreugd en smert
| |
Altus.
selschapt met - getraen
ten He- - - mel gaen;
Laet als twee beken,
Vw' oogen le- - - ken
om den mensch (helaes!)
Die in 't hert,
Staeg benert,
En verwert,
Door qua waen van vreugd en smert, Soeckend'
| |
[pagina 47]
| |
Tenor.
schapt met getraen ver :s:
ten Hemel gaen.
Laet als twee beken,
Vw' oo- - gen leken,
Om den mensch (helaes!) Om :s: :s:
Die in 't hert,
Staegh benert, :s:
En verwert,
| |
Bassus.
selschapt met getraen
ten He- - - - mel gaen;
Laet als twee beken,
Vw' oogen leken,
Om den mensch (helaes!) :ss:
Die in 't hert,
Staegh benert,
En verwert,
Door qua waen van vreugd en
| |
[pagina 48]
| |
Cantus.
Soeckend heyl, van heyl ververt,
Teffens wijs en dwaes.
Geheel Nature,
Wil mede truren;
Treur wat treuren kondt:
Al 't verdriet,
't Welck men siet,
Dat geschiet,
Daer de wer'lt van over-vliet,
Is soo
| |
Altus.
heyl, van heyl ververt,
Teffens wijs en dwaes.
Gheheel Natu- - re,
Wil me- - de truren
treur wat treuren kondt: -
Al 't verdriet,
't Welck men siet,
Dat geschiet,
Daer de Wer'lt van overvliet,
Is so treurens waerdig niet,
| |
[pagina 49]
| |
Tenor.
Door qua waen van vreugd en smert)
Soeckend heyl, van heyl ververt,
Teffens wijs en dwaes.
Geheel Nature,
Wil mede truren;
Treur wat treuren kondt:
Al 't verdriet,
't Welck men siet,
Dat geschiet,
Daer de wer'lt van overvliet,
| |
Bassus.
smert)
Soeckend heyl, van heyl ververt,
Teffens wijs en dwaes.
Gheheel Nature,
Wil mede tru- ren;
Treur wat truren kondt: :ss:
Al 't verdriet,
't Welck men siet,
Dat geschiet,
Daer de wer'lt van overvliet,
Is so trurens waerdig
| |
[pagina 50]
| |
Cantus.
treurens waerdig niet,
Als des Menschen sondt.
Wel liet gy staegh tranen vlie - ten
Heraclite:
'tIs gewis droeff'nis, te sien,
De jamm'ren die op Aerd geschien.
| |
Altus.
Als des men- schen sond.
Wel liet ghy staegh tranen staeg :ss: vlieten
Heracli- te:
't Is ghewis droeff'nis, te sien,
De jamm'ren die op Aerd geschien.
met meer
| |
[pagina 51]
| |
Tenor.
Is soo trurens waerdig niet,
Als dis menschen sondt.
Wel het ghy staeg tranen vlieten Heraclite:
't Is ghewis droesf'nis, te sien,
De jamm'ren die op Aerdgeschien.
Met meer reden
| |
Bassus.
niet, Als des menschen sondt.
Wel liet ghy staeg tranen vlieten Heraclite:
't Is ghewis droeff'nis, te sien,
De jamm'ren die op Aerdgheschien.
| |
[pagina 52]
| |
Cantus.
Met meer reden weenen d'oo-gen,
Die sien mogen,
Wat voor schat en Padt God geeft,
Daer 'tdomme hert geen lust-en heeft.
| |
Altus.
reden weenenn d'oo-gen wenen :ss:
die sien mogen :ss:
wat voor schat en pat Godt geeft,
- -Daer 't domme hert geen lust en heeft.
| |
[pagina 53]
| |
Tenor.
wennen d'oogen, -
Die sien mogen - mogen,
Wat voor schat en Padt God geeft,
Daer 't domme hert geen lust en heeft.
| |
Bassus.
Met meer reden weenen d'oogen,
Die sien moghen,
Wat voor schat en Pad God geeft,
Daer 't domme hert geen lust en heeft.
| |
[pagina 54]
| |
Christelycke klachte. O! wee, Jerusalem, soo riep eer Godes Sone;
Met tranen ô! merck doch, wat t'uwen vrede eyst.
Hoe sucht hy om ons heyl, hoe yv'rich gaet hy thoonen,
Zijn gonst, als hy om ons, so lijd, so strijd, so reyst.
| |
[pagina 55]
| |
Sangs: Doulants Lacrymae.
TRaen, oogen, traen, en word fonteynen
Door u veel weynen:
Benaude borst, sen' door de lucht,
Een droef gesucht.
Ween mede, ween al gy op-rechte
Ween Godes knechten:
Laet suchten tot den Hemel gaen;
Vang klagten aen.
Laet als twee beken,
Uw' oogen leken,
Om den mensch (helaes !)
Die (in 'thert,
Staeg benert,
En verwert,
Door qua waen van vreugd en smert)
Soeckend heyl, van heyl ververt,
Teffens wijs en dwaes.
Geheel Nature,
Wil mede truren;
Treur wat truren kondt:
Al 't verdriet,
't Welck men siet,
Dat geschiet,
En de Wer'lt van over~vliet,
Is fo treurens waerdig niet,
Als des menschen sond.
Wel liet gy staeg tranen vlieten,
HE-RACLITE:
't Is gewis droeff'nis, te sien,
De jamm'ren die op Aerd geschien.
Met meer reden weenen d'oogen,
Die sien mogen,
Wat voor Schat en Pad God geeft,
Daer 't domme hert geen lust en heeft.
2.
Rust, Ziele, rust noch niet van klachten
En treur-gedachten;
Mijn stemme, geeft niet anders uyt
Dan klaeg-geluyt.
Ach! ach! ach! ach! wat menschen herte
Smelt niet door smerte
Wanneer 't soo grooten ydelheyt
Wel over-leyt?
Verdoolde menschen,
Sot is uw wenschen,
En u paden slim:
't Ware Goed,
't Welck (hier soet
Voor 't gemoed)
Hier na vreugdig leven doet,
Treet gy schier als met de voet
En jaegt na een schim.
Gods Lieff'lijck trecken,
Gods ernstig wecken
| |
[pagina 56]
| |
Der godloosen nietigheyt. Stelt yemant zijne troost (vergetend' Godes bystandt)
Op yet hoe Heerlijck 'tschijnt, hy wert des hoogsten vyand.
End' of hy zich of and'ren schijnt so te behagnen,
Sijn nietheyd sal hy selfs gevoelen, en beklagen.
| |
[pagina 57]
| |
Blijft u noch al by:
Maer wat baet't?
Gy versmaet
Heylsaem raet;
Gods beminde, die u quaed
Willen schutten toont gy haet
Ach! wat raserny!
Aerdsche mensch, in stof begraver,
Slaef der slaven,
Kom we'er-om: 'tis dom gedaen,
't Getoonde dwael-pad noch te gaen,
Maer die u van d'Heer der heeren
Geern laet leeren,
Hoort al voort na 't Woord van God:
Geen wisser weg dan sijn Gebod.
|
|
