Stichtelycke rymen

[p. 84]

Kastijdings zalicheydt.

Zang: Bruyn verwe wordt geprezen.

WElaen, o alle vromen

Die Godt hier scherp kastijdt,

En in veel drucks laet komen:

Weest in uw druck verblijdt.

In zware tegenheden

Heeft de Deuchdt

De meeste stof en reden

Van veel vreuchdt.

2  't Is niet uyt haet of tooren

Als u Godts handt koomt slaen,

Maer dat ghy niet verloren

Zoudt met Werelt gaen.

't Geen Boozen dijdt tot plage,

't Zelve ding

Is u, kont ghy 't wel dragen,

Zegening.

3  Godts tucht-roe' doet u weten

Dat hy u noch bemint,

En niet en heeft vergeten,

Maer noch houdt voor zijn kindt.

Geen vader na den vleysche,

(Draeght hy zucht)

Die, als 't de noodt zal eyschen,

't Kindt niet tucht't.

4  Een vleyschelijcke vader

Kastijdt na fantasy;

Op dat hy 't kindt van quader,

Door vroege tucht, bevry:

Maer Godt, die in geen zaken

Ooyt gaet mis,

Wil ons door tucht zoo maken

Als Hy is.

[p. 85]

 

5  Aenvechting baert op-mercken;

 

Op-mercken maeckt bequaem

 

Tot Deuchdt en heyl'ge wercken;

 

Deuchdt, by Godt aengenaem.

 

Onmackelijck, doch veyligh

 

Gaen, leert hy

 

Die wil dat yeder heyligh,

 

Als Hy, zy.

 

 

 

6  Veel Zoets na weynigh Galle.

 

Wat noodt als 't zoo behoeft?

 

Godts kind'ren hebben alle

 

Van dezen kelck geproeft.

 

Liet Godt ons zonder lijden

 

Staêgh in g'luck:

 

Geen stoff waer 't van verblijden,

 

Maer van druck.

 

 

 

7  Ontbeertmen hier het gene

 

Dat nooyt kindt Godts ontbeert:

 

Licht mistmen, na, met eenen

 

Zijn hooghste ziel-begeert.

 

Zoo scherpe tucht off hinder

 

Nooyt voor-viel,

 

't Waer klaer dat Godt voor Kinder

 

Ons niet hiel'.

 

 

 

8  's Vleyschs voorspoedt is een zegen,

 

Maer zulck niet als ghy wacht,

 

En meest van die verkregen

 

Die Godt voor Bastert acht.

 

Wie op verganck'lijckheden

 

't Hert noch vest't,

 

Schijnt niet genoegh te vreden

 

Met het Best.

 

 

 

9  Flauw dan in geen kastijding

 

Bescheld off laeckze niet.

 

Maeck oock geen keur in lijding;

 

Neem zoo als 't Godt u biedt.

 

Hem maet te willen stellen,

 

Acht Godt quaedt.

 

En waer toe 't zondigh quellen

 

Dat niet baet?

 

 

 

10  In reyn Gelooff op aerden

 

Als vreemd'ling heen te gaen,

 

Is hoogh by Godt in waerden

 

En een groot werck gedaen:

 

Dies is 't somwijl van nooden

 

Dat Godt dael

 

En 't hert al zijn By-Goden

 

Gants ont-hael.

[p. 86]

 

11  Daer zal zoo licht yet schuylen

 

Daer zich noch 't Vleysch me'e stut

 

En 't hert door kan vervuylen:

 

Dies is de zuyv'ring nut.

 

Licht deed'men 't onkruydt sterven

 

Zoomen 't zach;

 

En Lieffd' koomt door Liefs derven

 

Aen den dagh.

 

 

 

12  All' Aerdtsche troost moet henen;

 

(Qua' toeverlaet baert smert.)

 

Godt wil en moet alleene

 

Een Godt zijn in uw hert.

 

Des menschen troost op 't Zichtlijck,

 

('t Zy hoe kleen)

 

Weert hyze niet, kan licht'lijck

 

Van Godt sche^en.

 

 

 

13  Wil Godt u niets hier laten:

 

Weest willigh en bereydt:

 

De Droeff'nis heeft een mate,

 

Maer niet de Lijdtzaemheydt.

 

Volmaeckt moet haer werck wezen

 

Gants end'al,

 

Zoo zy van Godt vol-prezen

 

Worden zal.

 

 

 

14  Kort is de pijn en 't zuchten,

 

(Want 't leven zelfs is kort)

 

Maer lang en zoet de vruchte

 

Die ons daer door gewordt.

 

Betruert dan hier geen Truren.

 

Zal 't wel zijn:

 

't Geduldt moet zoo lang duren

 

Als de pijn.