Stichtelycke rymen

[p. 74]

II.
Over Psalm 126.

Zang: Te may als alle vog'len zingen.

WAt heeft ons hert een vreuchd' ontfangen,

Doe Zion, die daer lagh gevangen

In alzoo vreemde landen

Door hulp van onzen stercken Godt verlost is van haer banden!

2  Wy stonden tuschen hoop' en vreezen;

Het docht ons eenen droom te wezen;

Wy durfden nau verblijden,

Om dat wy zoo heel onverwacht geraeckten uyt ons lijden.

3  De traentjes van de wang genomen;

De lachjes in de mondt gekomen;

Godts roem op onze tongen,

Godts eer door al ons snaren-spel daer wy hem lof me'e zongen.

4  Doe sprack het Heydensch volck, (verslagen

Door 't groote wonder datze zagen)

Ey! watte groote daden

Heeft haren Godt aen haer getoont. zy leven onbeladen.

5  Het Heydensch volck heeft recht ge-gesproken,

Daerom is ons nu 't hert ontloken,

De keeltjes quinckeleren,

Vermengt met onzes harps geklanck, een eeuwigh lof des Heeren.

6  Groot is ons vreuchdt, schoon staen ons zaken!

Ghy Heere, kontze grooter maken

Zoo ghy van slavernyen

De rest van uwe gevangen volck genadigh wilt bevry'en.

7  Op datze dicht de wegen vullen

Wanneerze 't huyswaert komen zullen,

Gelijck de snelle beken,

Gedreven door den Zuyden-windt, met kracht in 't landt in-breken:

8  Wanneerze, door 't geweldigh drijven,

Niet binnen d'oevers konnen blijven,

Noch haren loop betemmen,

Maer ackers, veld', al water is met haren overzwemmen,

9  Die 't edel zaedt moet gaen betrouwen

In ongelegene landouwen,

Schier zonder hoop van vruchten,

Zijn hert is hem zoo zeer belaen, men hoort hem dickwils zuchten.

10  Maer eer yet lang zoo krijght het zegen

Door eenen milden Zomer-regen;

De zoete windtjes waeyen:

Dan koomt hy dubbeldt in de vreuchdt, met blijschap gaet hy maeyen.

11  Doe wy, ver van ons vader-erven,

In vreemde landen moesten zwerven,

Lagh onze moet ter neder:

Maer nu wy't zoete Vader-landt betreden, koomt hy weder.