Godzalicheydts genoechzaemheydt
Zang: Zal ick noch lang in heete tranen.
aldus:
HEeft yemandt, door gestadigh draven,
(Gelijck somtijdts wel yemandt heeft)
Door angstigh woelen en door slaven,
Dat hem geen mensche dieder leeft,
Te boven gaet: 't geluck dat dient hem zeer;
't Geluck dat dient hem: Maer genoegh is meer.
2 Wordt yemandt hier zoo hoogh verheven
(Gelijck doch zelden yemandt wordt)
Dat hy, in staegh en pijnlijck streven,
Van stercke eer-lust aengeport,
Of kloeck verstandt, koomt tot de hooghste eer:
't Is veel verworven: Maer genoegh is meer.
| |
3 Kan yemandt, dieder leeft, geraken
(Als doch geen mensch ter werelt kan)
Tot zulck geniet van aertsche zaken
Dat hy met rusten toe end' a'n
Wat wellust geven magh: dit 'Luck loopt veer
En boven 't Mensch'lijck: Maer genoegh is meer.
4 GENOEGH heeft niemandt van de menschen
Dan die, in 't Aerdtsche doorgestre'en,
Nu viert van aerdtsche hoop'en wenschen,
En, (met zulcks als hy heeft, te vre'en)
Wil wat hy heeft; kan wat hy pooght en doet,
Doet wat hy kan; een Heer van zijn gemoedt.
5 Het Aerdtsch kan niemandt zoo versmaden
Dat hy meer dan hy heeft niet wenscht,
Dan die, van aerdtsche lieffd' ontladen
En, door Godts stercken geest ontmenscht,
Van Beter, dat volmaeckt en eeuwigh is,
Te zullen erven, leeft in 't hert gewis.
6 Gewis kan niemandt zijn van't erven
Des grooten Heyls dat Godt me'e loont,
Van nimmermeer te zullen sterven,
Van steedts te woonen daer Godt woont,
Dat Godt in zijnen dienst hem overzendt,
Den wil zijns Zoons blijft doen tot aen den endt.
7 Belach nu, dwaze Werelts knechten,
(Hoe weeldigh, rijck, en hoogh van staet)
Belachze die Hier 't hert niet hechten:
Behalven 't heyl dat nooyt vergaet,
En (na uw arme oordeel) arme bloedt
Al 't heyl daer ghy met pijn vergeefs om wroet.
|
|
Auteursrechtvrij