Stichtelycke rymen

[p. 3]

Stichtelycke rymen. Eerste deel

Onnutt' en schadelijcken arbeydt.

Zang:

HOu op die geyl gedicht of minne-klachten maeckt,
En menigh Maechd'lijck hert zijn reynicheydt ontschaeckt.
Uw zin-werck is (als rechts) om zinnen te verfraeyen:
Maer wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
2  Hou op verweende konst, van malle Malery,

Het voedtsel van qua'e lust en fieltsche zotterny.

De jong' en teere rijs breeckt door ontydigh zwaeyen;
En wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
3  Hou op tijdt-quistigh hooft dat leugen-story dicht,

En d'onbedochte leuch'dt verydelt en onsticht.

Een hongerige maegh is met geen windt te paeyen;
En wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
4  Hou op verdwaesde pen die zotte eer-zucht stijft,

En loffelijck van Krijgh, van Slaen, van Moorden schrijft;

Die to[o]ren, wraeck, en nijdt in 't herte doet vertaeyen:
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
5  Hou op verwijffde bandt, die, t'wijl ghy bezigh zijt

Met nieu fatsoen en dracht, (te milde in geldt en tijdt)

Stâegh-an een nieuwen windt van Zotticheyt laet waeyen:
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.

[p. 4]

 

6  Hou op die dagelijcks een nieuwen vondt voor-stelt

 

Tot mindering van Liefd' en meerdering van geldt;

 

Die d'Arent tot een Gier, en Ravens maeckt van Kraeyen:

 

Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.

 

7  Hou op vergifte tong die 't volck in zonden vleyt;

 

Die u een Leydester waent, maer leydend' haer verleydt;

 

En tot u valschen troost Godts reden durft verdraeyen:

 

Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.

 

8  Hou op, verdoolde ziel, van u dwaes-zinnigh doen;

 

Hou op zorghvuldelijck de boosheydt uyt te broên.

 

Berou en ramp zult ghy van zotten arbeydt maeyen:

 

Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.