nieren van spreken, ('t welck oock in 't rijmen niet wel doenlijck ende niet zeer aengenaem en is) als aen zin van de heylige schrifture. Zoo ick daer in, yeuwers mochte missen: die in deze wat beters voortbrengt, zal my ende allen vromen dienst doen. In mijn rijmen en dichten zullen, zonder twijffel, de rechte oordelaers en konst-hebbers vele fauten zien, doch mischien op ver na zoo veel niet als ick zelfs. Wat raedt? het oordeel gaet wijder dan de konst. ick zieder meer in, dan ick altijdt doen kan. en tegen danck moet ick somtijdts een faute lijden. Volheydt en aerdicheydt van zin (die voor al moet gaen) en bevallicheydt van woorden en syllaben, willen niet altijdt t'samen. immers met my niet. Eenige, die, zelfs ketters in de konst zijnde, andere nochtans daer voor, ende haer zelven alleen voor de rechte houden, zullen vele vande fauten die eygentlijck fauten zijn, over 't hooft zien, maer ondertuschen lichtelijck 't heele werck voor een faute en voor konsteloos houde[n]. Zeer wel. 'k Gun een yeder 't vermaeck van zijne opinie. Ick ben voldaen, als maer 't Boeck zijn Opschrift voldoet, dat is, dat het u, Christelijcke (of tot-Christelijckheydt-bereyde) Lezer, stichte, en met eenen vermaecke, 't zy door de stof of konst, (waer toe voor al van nooden is dat het klaer en verstandelijck zy. In 't welcke, hoe grooten vlijt oock aengewendt is, ick evenwel my zelven niet allesins hebbe konnen genoegh doen; gelijck ick oock duchte den Lezer niet te zullen gedaen hebben) De rest al t'samen, is ydel en buyten ons, die nergens van werck moeten maken dan van 't gene dat vorderen kan tot onzer onsterffelyck- en heerlyc -wordinge, die ick u van herten toewensche; Godt biddende u daerin by te zijn met zoodanige genade en hulpe als zyne wysheydt u van nooden acht.
Vaert wel.