Schriftuerlyke gesangen
(2014)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen, Joachim Oudaen–
Auteursrechtelijk beschermdStemme: O grootheid van Gods liefd'!
Wie kan het tafereel van Christus Kruis
| |
[pagina 23]
| |
 aanschouwen,
En 't deerelyk bedryf, ons in zyn Dood ontvouwen,
Dien niet het herte breekt, en weg smelt, op 't gezicht,
Dat hem tot wederliefd' en dankbaarheid verplicht?
2 O die benaaude nacht! o dat tot bloed geronnen
Af biggelende zweet! zal 't ons beweegen konnen
Tot stremmen van de drift der tochten, in al 't geen
Waar mee dus lang van ons de Heiland is bestreen?
3 Dat kussen van zyn Vriend, om met een kus t' ontdekken
Den Man, op wien't geweld der benden aan moet trekken,
Tot in zyn grond door zien, verleer' ons, in der daad,
Geveinstheid vals van grond, en huichelend gelaat.
4 Dien uitgestrekten aard om iemants woord te buigen,
't Opstrydende bewys van strydige getuigen,
| |
[pagina 24]
| |
 Zy verre van een ziel, die slechs naar waarheid staat,
En liever d'onschuld vind, dan 't overtuigde kwaad.
5 Dat algemeen gejuich, dat lasteren, dat spotten,
Dat stellen in de ry der spoorelooze zotten,
Of van die geen, waar aan men niet verbeuren kan;
O hoe vergrypt zich in die dwaasheid menig man!
6 Beziet Hem in dien hoon van geeselen, en schenden,
De Doorne-kroon op't hoofd, 't spotpurper om de lenden,
De Rietstaf in de hand; ach! wien beweegt het niet,
Die zulk een spiegel van zyn pracht, en hoogmoed, ziet!
7 En om het al in een ten vollen te vervangen,
Dat afgemarteld lyf ten schouwspel opgehangen,
En aan het kruis gehecht, leer' ons, in ons bedryf,
| |
[pagina 25]
| |
 Te hechten aan het kruis het zondelyke lyf.
8 Op dat eens 't lichaam, dat der zonden word geheeten,
En d'ouden mens gedood, en aan het kruis gesmeeten,
En in het graf gelegd, wy mogen' met den Heer,
Opstaan in nieuwigheid des levens, meer en meer.
9 Op dat we, door zijn geest, nu d'overwinning machtig,
De zegening zyns doods, en lydens, zyn deelachtig;
Dat, uit den dood gered, zyn Dood ons komt te stae,
Met Hem in eeuwigheid verheerlykt, uit genae.
|
|