Schriftuerlyke gesangen
(2014)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen, Joachim Oudaen–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 7]
| |
Stemme: De liefde voortgebragt.
Hoe groot de vruchten zyn,
Door Christus dood verworven,
Toen Hy met bittre pyn,
Aan 't kruise was gestorven!
Hoe troostb're zielen stut
Zyn dierbaar bloed mag weezen!
't Waar idel en onnut,
Waar Christus niet verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
2 't Waar vruchteloos met hert,
En ziel, God aan te kleeven;
En door 't geloof met smert,
Zich tot zyn dienst te geeven;
| |
[pagina 8]
| |
 't Waar teffens dwaas bestaan
(Hoe hoog by God geprezen)
Zyn leerpad in te gaan:
Waar Christus niet verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
3 De zwaare zondenschuld
Stond onverzoent noch open,
Voor die hier, met geduld,
Op 't onverganklyk hoopen:
Ia zelfs, met 't zalig tal
Der dooden uitgeleezen,
Waar 't uit, en niet met al:
Waar Christus niet verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
4 Als 't hooft leeft, moeten wis
Ook d'andre leden leeven;
| |
[pagina 9]
| |
 's Wets eerst'ling-gaaf die is
Tot heiliging, gegeeven,
Van 't ov'rig: dit net past
Op Christus, d'eerst in deezen;
Des staat de hoope vast:
Nu Christus is verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
5 Natuur ons dit mee wyst,
Die toont, dat uit 't verderven:
Een beter wezen ryst,
Veradeld door het sterven,
Dit kan klaar ider een
Uit zaaden, planten, leezen;
Wie ziet voor ons geen reen
Nu Christus is verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
| |
[pagina 10]
| |
 6 Zyn leer, die strekt, en wekt
Tot sterven, en verzaaken,
Ons klaar dien weg ontdekt,
Die na moet heerlyk maken:
Elk zy dan vry gerust,
Om nood, noch dood te vreezen;
En dien' zyn God met lust;
Nu Christus is verreezen,
verreezen, verreezen, verreezen.
|
|