Psalm CXLI.
TOt u, o Heer, roep ick, verleent uw ooren,
Om mijne stem genadigh aen te hooren.
Och of de be'en, daer d'angsten my toe dringen,
Met zulck vermaeck in uwe ooren gingen,
Met zulck vermaeck, als 't breyn de lucht kan vaten,
Die door de neus in 't hoofd wordt in gelaten,
Wanneer men 't vuur den Wieroock laet verbranden,
Of u vereert met avonds-offerhanden!
Geeft my een toom, die my den mond magh dwingen;
| |
Op dat mijn tong niet roer van quade dingen.
Geeft mijn gemoed een voorschrift van gedachten;
Op dat my 't hert niet na wat quaedts doe trachten,
En ick my nooyt met boozen magh besmetten,
Of immermeer aen haren disch my zetten.
Van vrome lie'n wil ick veel liever slagen,
Dan vleyery van godloos volck verdragen.
De straf, die my gedaen wordt van den vromen,
Die wordt van my zoo willigh aengenomen,
Zoo gaern ick 't hooft met balsem laet begieten
En zijnen reuck met wellust wil genieten.
't Godtloos geslacht, en die 't godloosheydt leeren,
Moeten te zaem, door 't streng beschick des Heeren,
Van boven ne'er een hooge rots gesmeten
Tot stucken gaen; op dat elck een magh weten,
Hoe quaedt haer leer, hoe goedt Godts leer moet wezen,
Die ondeugd struyt, om datze ramp doet vrezen.
Den angst des doods, die zwaer is om verdragen,
Heeft ons gebeent' zoo tot in 't mergh geslagen,
Gelijck een hout, dat, door het lang insmijten
Des beytels, wijckt en op begint te splijten.
In zulcken noodt zijt ghy 't, Heer, daer onz' oogen
Alleen op zien en troost van wachten mogen:
Ghy zijt alleen, daer wy ons vast aen houwen.
Verstootse niet, die haer op u betrouwen.
Voor 't valsch bedrogh, dat my van haer bereyt is,
En voor den strick die my van haer geleyd is,
Van haer, die quaet, en my ooyt vyandt waren,
Bidd' ick, mijn Godt, dat ghy my wilt bewaren.
Geeft, dat ick haer verstrickt zie in die netten,
Die zy voor my (hoewel vergeefs) gaen zetten.
|
|
Auteursrechtvrij