Stichtelijcke rijmen

Over den LXXXII. Psalm.

ZY dien het hoogh gebiedt op Aerden is gegeven,
En onder haer gemeynt' als kleyne Goden leven,

Die hebben boven haer een grooter Godt als zy:

Den Alderhooghsten Godt, die 't oogh heeft op haer wercken,
Om alles door te zien, en uyt haer te doen mercken

Het goed of quaed gebruyk van hare heerschappy.

[p. 353]

 

Hoe lang (zeydt hy tot haer) zult gy quaedt vonnis strijcken?
Hoe lang zal 't goedt voor 't quaedt, het recht voor 't onrecht wijcken?

 

Hoe lang doch richt ghy valsch, en ziet personen aen?
Hoe lange maeckt ghy noch dat zich de goede schroomen

 

Om voor de snoode banck van uw gericht te koomen,

 

Wanneer zy 't Godloos volck in uwe gunst zien staen?

 

Ziet op uw arm gemeynt'. weest langer geen versmaders

 

Van vrouwen zonder mans, van kinders zonder vaders:

 

En laet geen's armen hert, by faut van recht bedroeft.

 

Laet uw ontfangen macht, de macht der boozen vellen,

 

Die 't arm en slechte volck met overlasten quellen:

 

Doet hulp die hulp begeert, en recht daer recht behoeft.

 

Maer neen, 't is al om niet. niet een van haer die luystert;

 

Mijn woordt wordt niet geacht; 't verstandt is haer verduystert;

 

Zy blijven die zy zijn, en gaen den ouden ganck;

 

En haer versteende hert ontzet zich niet met allen,

 

Of zy den staet des landts ellendig zien vervallen,

 

En 't recht daer uyt geweert, en tyranny in zwanck.

 

't Is waer, ghy draeght door my den grooten Naem van Goden;

 

Het volck (door mijn gebodt) gehoorzaemt uw geboden;

 

Uw afkomst is van my, en heerst al t'saem in 't mijn:

 

Maer nu ghy deugdt ontbeert, en mijn gebodt laet varen,

[p. 354]

 

Behalven dat de doodt u mede niet zal sparen,

 

Zal noch uw eyndt als 't eyndt der Dwingelanden zijn.

 

Nadien dan, groote Godt, het recht al is geweken,

 

En Dwingelandery heel door begint te breken,

 

Zoo neemt nu eenmael zelfs de zaken by der handt.

 

Ghy zijt de hooghste Heer van al die d'Aerd' bewoonen,

 

En deylt na uwen wil de Scepters en de Kroonen:

 

Nadien ons recht ontbreekt, doet ghy dan recht in 't Landt.

 

 

 

Een Christen, als hy bidt om recht,

 

En eyscht niet dat Godt voor hem vecht;

 

Of in zijn toorn en ongena'e

 

Zijn vyandt voor hem neder-sla;

 

Of uyt zijn landt en staet verjaegh;

 

Of zendt hem d' een of d' ander plaegh:

 

Maer dit is 't wit van zijn gebedt:

 

Dat Godt den boozen 't hert verzet,

 

Op dat hy niet meer onrecht doe:

 

Of magh het zonder straf niet toe;

 

Dat die dan hem tot goedt gedy,

 

En zijns gelijck een spiegel zy.