Stichtelijcke rijmen

Over de 7. laetste Vers. des VII. Psalms.

Godt is een rechte Richter, die niet terstont koomt plagen,
Zoo haest de menschen feylen; maer draeghtze alle dagen.
Wilt ghy u niet bekeeren? hy zal zijn zwaerdt gaet wetten
En doodelijcke pijlen op zijnen boge zetten.
Volhardt ghy noch in zonden? hy mickt. de scheut is vaerdigh.
Den boogh is in-getogen. Versmaedt ghy hem onwaerdigh;
Zoo snort de pijl daer henen. dies naeckt ghy uw verderven,
En koomt, door uw niet achten, in een onzaligh sterven.

Hy die gaern met een ander yet quaedts wil gaen beginnen,

En met zijns naestens onheyl bevrucht is in zijn zinnen,
Is als een slapend mensche, die door de valsche droomen
In hoop van groote dingen al slapend is gekomen,

[p. 327]

 

Maer 'smorgens gaen de oogen t'saem met de zinnen open,

 

Een ydel na-bedencken blijft hem van al zijn hopen:

 

Hy meynt wat quaedts te brouwen; maer 't zal zijn eygen quaedt zijn;

 

Hy heeft verraedt op handen; maer 't zal zijns zelfs verraedt zijn;

 

Hy is gelijck de menschen die somtijdts kuylen delven,

 

En meynen 't voor een ander, maer 't koomt haer op haer zelven:

 

Haer eygen quade listen die komen haer besluypen

 

En doen haer haren moetwil op hare koppen druypen.

 

Nu danck ick Godt mijn Heere; want hy is goedt en billick:

 

Des Hooghstens naem te loven, dat wensch ick, en dat wil ick.

 

 

 

Niet dat een Christen zoo behaeght

 

Dan dat Godt zijn party verdraeght,

 

En lang blijft toeven met den slagh;

 

Op dat hy zich bekeeren magh.

 

Zoo dan de booz' op Godt niet past,

 

En van de straffe wordt verrast:

 

Het vonnis dat dien Richter wijst

 

Dat doet hem wee, hoewel hy 't prijst.