Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijZang: La Serbande. Of: De maet van spijs en dranck.
GOe' wensch goe' wenst. goedt wenschen
| |
[pagina 256]
| |
 is een ze'e
Die al van oudts heeft onder mensche ste'e.
Dan is de wensch ten halven goedt
Als 't hert zich by de tonge doet:
Maer dan volmaeckt, als van 't goet hert
Na Godes wil gewenschet werdt.
2. Uytnemend' Paer, 't welck nu een Staet aengaet
Die in hem zelfs noch goedt en is noch quaedt,
Maer dubbel stof tot beyden geeft
Na dat de mensche dien beleeft:
Ick wenscht' u gaern wat goedts en waerdts:
Wat wensch ick best van al het Aerdts?
3. Veel geldt en schat? Het moght uw Ziele scha'en
En 't heylloos padt bedrieghlijck in doen slaen.
De Rijckdom is vol van gevaer;
Die Wijs is staet'er nimmer naer.
Die hier vast vol is en verzaed't,
Zijn zaligheydt hangt aen een draedt.
4. Geweldt en Staet? 't En staet geen Christen vry;
En is daer toe vol van bedriegery,
Vol lossigheydt, vol moeyt' en pijn;
| |
[pagina 257]
| |
Daer niet schier a'n en is dan schijn;
Dat menigh wereltsch mensch zelfs haet
Om zijn bygaand' ellend en quaedt.
5. Gunst by het volk? Die is van kleynder waerdt;
Kan oock by Deugdt niet stadigh zijn gepaert.
Die leeft en spreeckt gelijck hy moet,
En anders dan de Werelt doet,
Krijght's Werelts haet. of toontze gunst:
't Is schijn-liefd' en vermomde kunst.
6. Vleesch'lijcke Weeld'? die is uyt Gode niet,
En heeft daer by haer schade en verdriet.
De ziel die na 's vleesch weeld' haer zet,
Is geen goe' blijf-plaets voor Godts Wet.
In weelde wordt geen maet gepast,
En 'd Onmaet is Natuur en last.
7. Den overvloedt van onverboôn vermaeck?
Het is (ick ken 't) een aengename zaeck:
Of 't wensch'lijck zy, daer twijff'l ick a'n.
Licht boutmêr me'e een Hemel van;
Licht huyst men 't in zijns herten grondt,
En maeckt van Middelmatigh, zondt.
8. Veel Kind'ren? Neen. De Christen, die veel strijdt,
Veel lijden wacht, krijght lichtelijck een tijdt
Waerin het wijs en ernstigh woordt,
Wel eer uyt 's Heeren mondt gehoort,
In hem waerachtigh zich betooght:
Geluckigh die noch baert noch zooght.
9. Lang leven? Neen. 't Is ons niet tegezeydt,
En 't Christen hert, dat op d'Onsterff'lijkheydt
Zijn ooge heeft, acht alles kort
Dat eens in 't endt vernietight wordt:
Dies doet'et nooyt lang-levens eys:
Een beter t'Huys, maeckt graegh op reys.
| |
[pagina 258]
| |
10. Wat wensch ick dan van al het Aerdtsch' u toe?
Dat Godt daer in met u zijn wille doe,
En u of geven of onthou'
Na 't u scha'en of vord'ren zou':
Of scha'en en vord'ren zou' in 't geen
Dat goedt en noodigh is alleen.
11. Wat wensch ick noch? 't geen ick wel wenschen derf:
Vereyschte deugdt, en 't wis-beloofde erf:
Dat ghy, getrouw in Godes Wet
Zoo alze Christus heeft gezet,
Hier Heyligh; na, Onsterff'lijck leeft.
't Lest volgt, wanneer men 't Eerste heeft.
12. Wat wensch ik meer? dat steedts by u hou' ste'e
De smaeck van Godts, 't vermaeck van Houwlijcks vre'e.
Van Houlijcks vre'e: niet alderhandt,
Maer die in Godt heeft grondt en standt.
Daer is wel vre'e by menigh paer,
Daer nutter geenen vrede waer.
13. Wanneer de Twee bey' zots en aerdtsch gezint,
Nature zich in haer een-zedigh vindt:
(Als 't wel, hoe wel niet veel, geschiedt)
Zoo is'er vre'e, maer Ware niet.
Zoo is'er vre'e, maer zonder duur
En die licht breeckt in harder uur.
14. Als d' een het slim, d' aêr 't rechte padt op wil,
Zoo raeckt het huys vol kruys en vol geschil.
Kruys draegt de geen die deughdtwaerts streeft;
Twist maeckt de geen die 't vleesch toegeeft.
Waer rust is in verscheydenheydt.
| |
[pagina 259]
| |
Beleeft men niet 't geen dat men heyt.
[15.] Oneenigheydt en twist blijft wel terug:
Nochtans wat is 't? De Vrede strekt een brug
Waer langs de een de ander leydt
Ter eeuwiger onzaligheydt.
Als een van Tween ('t heeft nooyt gemist)
Zijn plicht verricht, maeckt Christus twist.
[16.] Hy baert en brengt (doch niet uyt wil of aerdt,
Maer door gebreck der menschen) twist en zwaerdt;
Alleen niet tusschen wijf en man,
Maer al waer 't woordt heen reycken kan,
En d' een het met geloof aen-neemt
En d'ander daer van blijft vervreemt.
[17.] Maer daer de twee, die door des Houlijcks bandt
Een Lichaem zijn, door eendracht in verstandt,
In wil en wit, in ze'en en zin,
Het zaligh padt bey willen in,
En nu in Christo zijn Een Geest:
Daer 's bandt by bandt; daer houdt Deughdt feest:
[18.] Daer is de vre'e gants Goddelijck en goedt;
Daer is de vre'e beklijffelijck en zoet.
O! onuytzeggelijcke vreugdt!
O Paradijs van ziel-geneucht!
Daer, wensch ick dat ghy nu in raeckt,
En na dees tijdt, in 't al-volmaeckt.
|
|