Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Zang: Engelsche Fortuyn. Met vier regels.
| |
[pagina 146]
| |
Wijsheyts Radingh.
Heeft dan de Doodt zoo veel rampzaligheydt? 2
Dat eens moet zijn, magh dat zoo zijn beschreyt?
Te sterven, is een al-gemeyne Wet,
Van Godt (die nooyt yet quaedts en doet) gezet.
M.W.
2. Onrecht waer druck, had hy geen recht Waerom. 3
De stut en staf van mijnen Ouderdom;
De lust en rust van mijn grijsheydt, is he'en:
Die veel verliest, zijn tranen hebben re'en.
W.R.
Wat heeft de Mensch waer op hy vast magh staen? 4
Dat sterff'lijk komt, moet sterff'lijk henen gaen,
Vergeefs bezucht men 't gaen van 't noodigh padt.
En beter nooyt, dan al te lief gehadt.
M.W.
3. Hoe kranck is Re'en en daer droefheyt 't hert door-klieft! 5
Noodtwendelijck volgt Liefde 't geen zy lieft.
Wie maeckt zich los daer hem natuur maeckt vast?
Waer 't hebben broodt, 'tOntbeeren niet en past.
W.R.
Re'en weegt de zaek zoo z'is, niet zoo ze schijnt. 6
T'onrecht duurt liefd' als liefdes stof verdwijnt.
En die van't geen elk treft, zich reken vry,
Zijn grondt is zot of vol van hoovaerdy.
| |
[pagina 147]
| |
M.W.
4. Ach! waer die bloem niet al te vroeg gepluckt! 7
Ach! waer hy niet ontijdig wegh geruckt!
't Verlies is min, wanneer, door 't vol geniet,
't Hert schemer-re'en van minder droefheydt ziet.
W.R.
Of vroeg of laet, ô mensch, wat leyt'er aen, 8
Als doch de wegh in 't eyndt moet zijn gegaen?
En, als de Ziel den steun mist van haer rust,
't Geniets gedenck ontsteeckt, maer stopt geen lust.
M.W.
5. Nochtans 't is zoet, 't zoet hebben als men kan: 9
Maer weg, is weg. doodt, is geen hoop'
Hoe langer vreugdt uyt 't by-zijn is geproeft,
Hoe meerder re'en van min te zijn bedroeft.
W.R.
't Zy 't Lieve dy, 't zy gy het Lieve laet: 10
Liefs missen smert als 't hert niet is verzaed.
Geen ware vreugd, dan in steeds-bly-te-zijn,
End'lijck vermaeck endt nimmer zonder pijn.
M.W.
6. Ach had hy doch, indien niet heel volleeft, 11
Ten minsten niet door zulcken doodt gesneeft!
Ach! waer hy niet verslonden van de Zee!
Doodt-wezen, baert; doodts wijz' verzwaert het wee.
| |
[pagina 148]
| |
W.R.
'tZy hoe, 't zy waer de mensch zijn leven endt, 12
Het Hoe of Waer, en geeft heyl noch ellendt.
De doodt is goed of quaedt, tot aller tijd,
Na dat het goedt of quaedt is, dieze lijdt.
M.W.
7. Nochtans 't is hard, in droeven schipbreucks noodt, 13
Te sterven een geweldelijcken doodt:
Gezondes lijfs dat padt te moeten tre'en.
Doodt-zijn is g'lijck, doodts-wegh (helaes!) versche'en.
W.R.
Een die van ziekt op zijnen leger quijnt, 14
Door angst en quael aen geest en lijf gepijnt.
Lijdt meer dan hy, die over-yligt werdt:
De kortst' (als 't noodt) is ver de beste smert.
M.W.
8. Helaes! 't is zoet voor die de reys neemt aen, 15
Dat wijf en kindt rondtsom het zieckbedt staen:
Maer dat men sterft, ver af van vriendt en maegh
Indien 't geen is, ten minsten 't schijnt een plaegh.
W.R.
Al dit en meer (hoe schijn-zoet, fraey, en wel) 16
In 's Wijzen oogh en is 't maer poppenspel.
Hy acht geen ding of't doet zijn ziele sta',
En waer men is, men is Godt even na.
| |
[pagina 149]
| |
M.W.
9. Nochtans 't is veel, Dat yemandt, op het bedt, 17
Tijdt heeft waer in hy op zijn ziel-standt let.
Die d'ure ziet, maeckt staet. en onverrast
Wordt op het stuck veel veyliger gepast.
W.R.
De rechte tijdt van boete, dien Godt geeft, 18
Is yeder stip van 't leven daerm' in leeft.
Die dien verzuymt, heeft al te langh gebeydt.
Nooyt vandt de Doodt den vromen onbereydt.
M.W.
10. Die reden vindt. nochtans (hoe koomt'et by?) 19
Des redens kracht doet weynigh kracht in my.
Of is dan druck bedrucktheydts medecijn?
En pijnlijck-zijn, verlichting van de pijn?
W.R.
Die reden hoort, en niet na reden doet, 20
Of vatze niet, of heeft een dwaes gemoed.
Daer druck druck weert, staet zottigheyt te pronck:
Die brandt vermijdt, bluscht oock die minste vonck.
M.W.
11. Helaes! Natuur, hoe zeer menz' oock we'er-houdt! 21
Neyght innerlijck en treckt al we'er na 't oudt:
'tZy dat zich 't hert in zijn weeckheydt behaeght,
Of lange waen der Zielen sleutel draegt.
| |
[pagina 150]
| |
W.R.
Quaedts hulp leyt steeds in Reden niet alleen: 22
Daer Reden stuyt, begint men door gebe'en,
Heeft lange droogt' het vat te zeer verstaeft
Uyt d' Ader zelfs, wordtm' aldermiltst gelaeft.
|
|