Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Zang: Bruyn verwe wordt geprezen Ofte:
| |
[pagina 133]
| |
 scherp kastijdt,
En in veel drucks laet komen:
Weest in uw druck verblijdt. In zwaere tegenheden
Heeft de Deugdt
De meeste stof en reden
Van veel vreugdt.
[2.] 't Is niet uyt haet of tooren
Als u Godts hand koomt slaen,
Maer dat ghy niet verlooren
Zoudt met de Werelt gaen.
'tGeen Boozen dijdt tot plage,
'T zelve dingh
Is u, kondt ghy 't wel dragen,
Zegening.
[3.] Godts ducht-roe' doet u weten
Dat hy u noch bemindt,
En niet en heeft vergeten,
Maer noch houdt voor zijn kindt.
Geen Vader na den vleysche,
(Draeght hy zucht)
Die, als 't de noodt zal eyschen,
't Kindt niet tucht't.
[4.] Een vleeschelijcke Vader
Kastijdt na fantasy;
Op dat hy 'tkindt van quader,
Door vroege tucht, bevry:
| |
[pagina 134]
| |
Maer Godt, die in geen zaken
Ooyt gaet mis,
Wil ons door tucht zoo maken
Als Hy is.
5. Aenvechting baert op-mercken;
Op-mercken maeckt bequaem
Tot Deughdt en heyl'ge wercken;
Deughdt, by Godt aengenaem.
Onmackelijck, doch heyligh
Gaen, leert hy
Die wil dat yeder heyligh,
Als Hy, zy.
6. Veel Zoets na weynigh Galle.
Wat noodt als 't zoo behoeft?
Gods kind'ren hebben alle
Van dezen Kelck geproeft.
Liet Godt ons zonder lijden
Staêgh in g'luck:
Geen stoff waer 't van verblijden,
Maer van druck.
7. Ontbeert men hier het gene
Dat nooyt kindt Gods ontbeert:
Licht mist men, na, met eenen
Zijn hooghste Ziel-begeert'.
Zoo scherpe tucht of hinder
Nooyt voor-viel,
'tWaer klaer dat Godt voor Kinder
Ons niet hiel'.
8. 's Vleeschs voorspoedt is een zegen,
Maer zulck niet als ghy wacht,
En meest van die verkregen
Die Godt voor Bastert acht.
Wie op verganck'lijckheden
| |
[pagina 135]
| |
't Hert noch vest't,
Schijnt niet genoeg te vreden
Met het Best.
[9.] Flauw dan in geen kastijding;
Bescheldt of laeckze niet.
Maeck oock geen keur in lijding;
Neem zoo als 't Godt u biedt.
Hem maet te willen stellen,
Acht Godt quaedt.
En waer toe 't zondigh quellen
Dat niet baet?
[10.] In reyn Geloof op Aerden
Als vreemd'ling heen te gaen,
Is hoogh by Godt in waerden
En een groot werck gedaen:
Dies is't somwijl van nooden
Dat Godt dael
En't hert al zijn By-Goden
Gants ont-hael.
[11.] Daer zal zoo licht yet schuylen
Daer zich nog 't Vleesch me'e stut,
En 't hert door kan vervuylen:
Dies is de zuyv'ring nut.
Licht deed' men 't onkruydt sterven
Zoo men 't zagh;
En Liefd' koomt door Liefs derven
Aen den dagh.
[12.] All' Aerdtsche troost moet henen;
(Qua' toeverlaet baert smert)
Godt wil en moet alleene
Een Godt zijn in uw hert.
Des menschen troost op 't Zicht'lijck,
('t Zy hoe kleen)
| |
[pagina 136]
| |
Weert hyze niet, kan licht'lijck
Van Godt sche'en.
13. Wil Godt u niet hier laten:
Weest willigh en bereydt:
De Droeff'nis heeft een mate,
Maer niet de Lijdtzaemheydt.
Volmaeckt moet haer werck wezen
Gants end' al,
Zoo zy van Godt vol-prezen
Worden zal.
14. Kort is de pijn en 't zuchten,
(Want 't leven zelfs is kort)
Maer lang en zoet de vruchte
Die ons daer door gewordt.
Betruert van hier geen Truren.
Zal't wel zijn:
't Geduldt moet zoo lang duren
Als de pijn.
|
|
